شهید، محمدحسین لشگری: از خدا می خواهم هدایتم کند تا بتوانم این راه پر فراز و نشیب را طی کنم و از او می خواهم مرا در مسیر هدفم ثابت قدم نگه دارد. در این زمان که من می بینم حسین زمان، ندای «هل من ناصرٍ ینصرنی؟» سر داده است، جایز نیست مسلمانان بی تفاوت بمانند و واجب است بر همه که به جبهه بروند و درس جنگیدن را از رزمندگان بیاموزند. نه! ما اهل کوفه نیستیم که امام را تنها بگذاریم. ما از اول این نهضت از امام خمینی پشتیبانی کردیم و تا آخرین نَفَس و با خون خود این پیوند را محکم تر خواهیم کرد. اکنون که می روم جبهه، احتمال هر نوع خطری برایم هست و من این سر و جان را در راه خدا هدیه می کنم و اگر در این راه کُشته شدم، افتخار کنید که افتخار بزرگی نصیب من شده است و هیچ گونه اندوهی به دل راه ندهید که منافقان شاد شوند. در نهایت از تمام دوستان، آشنایان، فامیل و از مادرم، خانواده ام و فرزندانم می خواهم همگی حلالم کنند و اگر از رفتار و اعمال من خلافی دیدند و رنجیدند -برای رضای خدا- ببخشند و از همه می خواهم پیرو شهدا و از خواهران و دخترانم می خواهم با حجاب باشند؛ چرا که حجاب آن ها مشت محکمی است بر دهان منافقان.۱ (۱۶۵۳۱۲۰) محمد حسین لشگری