شهید، حسین مرانلو: با درود و سلام به حضرت محمّد(ص) -معلم حماسه، اخلاق و فضیلت- و با درود بر حسین(ع) -معلم شهادت، ایثار و آزادى- سخن خویش را -به عنوان وصیت نامه- به سمع و نظر عزیزان و نور چشمان مى رسانم. خدا را شُکر که بر من منت نهاد و توفیق عنایت کرد تا در جمع کاروان راهیان نور حضرت محمّد(ص) قرار گیرم و از همرزمان و فاتحان حرم حسین(ع) باشم. در این حرکت آنچه از همه افضل است، رضایت بارى تعالى است و اگر در این زمینه توفیق زیارت حرم حسین(ع) نصیبم شد یا خونم در مسیر راهیان حرم حسینى به زمین ریخته شد، با فریادى به بلنداى تاریخ اعلام مى نمایم که افتخار است؛ چون به قول امام عزیزمان «ما چه کُشته شویم و چه بکُشیم، پیروزیم.» از خداوند منّان درخواست یارى و کمک به این بنده ی روسیاهش را دارم و امیدوارم مرا از ساکنان طریقت خویش و مورد نصرت و بخشش خویش قرار دهد. –ان شاء الله. ...و اما سخنى با همه ی عزیزان؛ از شما تقاضا دارم، مبارزه با کفر، نفاق و پلیدى را -در هر مکان و زمان- با رهبرى روح الله و روحانیت خط امام، انجام دهید و ادامه دهنده ی راه شهیدان باشید. از تفرقه و جدایى -که از خواسته های شیطان و دشمنان اسلام و میهن است- خوددارى کنید. ...و اما پدر جان و مادر جان! بعد از من مانند زینب(س) باشید و صبر داشته باشید و افتخار کنید که پسرتان را به راهى که حسین(ع) به تمام رزمندگان اسلام آموخته است، دادید.۱ (۱۶۹۸۵۲۸) حسین ۲۰/۱۰/۶۵