قربانعلی شهبازی، پدر 2 شهید:
این تفنگ را بگیر و دیگر به سرکار نرو!
سمیه کریمی
وقتی با نگاه عمیق به چین وچروک های چهره اش نگاه می کنی غبار خستگی را در لابه لای شیارهای آن حس می کنی.
می گوید: 27 سال است که هر دو پسرم شهید شده اند و من در این سالها خیلی سختی کشیده ام و دست تنها مانده ام، دستانم درد می کند و نمی توانم کاری انجام دهم، کاش پسرانم بودند ولی خدا را شکر که آنها برای حفظ عزت اسلام رفتند.
قربانعلی شهبازی یکی از پدران شهیدی است که هردو پسرش را تقدیم انقلاب کرده است و در کمال دلتنگی فرزندان شهیدش، آرام و صبور با نمه اشکی می گوید : اگر جنگ شود من خود آماده مبارزه ام.
تماس گرفتیم و هماهنگ کردیم که به منزل شهیدان شهبازی برویم، تا قلعه هاشم خان تقریباً مسافت زیادی بود. نزدیک غروب به آنجا رسیدیم. هوا سرد بود و پدر شهید در آن هوای سرد سر کوچه شان به انتظار ما نشسته بود.
ما را که دید گفت: چرا دیر کردید خیلی وقت است که منتظرتان بودم؟
وقتی وارد منزلشان شدیم عکس پسران شهیدش خیلی نظرمان را جلب کرد. خواستم عکسی از ایشان به یادگار داشته باشم عکس پسرانش را به آغوش کشید و فقط با آنها اجازه گرفتن عکس را به ما داد.
چه شد که پس از شهادت کاظم، راضی شدید که علیرضا به جبهه برود؟
4 سال از شهادت کاظم گذشته بود و علیرضا 16 سال داشت که زمزمه رفتن به جبهه را سر میداد،
به او گفتم: کاظم که رفت تو تنها پسر من هستی، تو نرو. ولی خودش اینجا بود و دلش آنجا، در جیبش پول گذاشتم و برایش نان بستم و وقت خداحافظی گفت: من می روم و دیگر بر نمی گردم، من هم مانع رفتنش نشدم، فقط گفتم: برو خدا پشت و پناهت که رفت و بعد از 38 روز خبر شهادتش را آوردند، در شلمچه ترکش به سرش خورده بود.
چه آرزویی برای آنها داشتید؟
من هم مثل همه پدر و مادرها آرزو داشتم که عروسیشان را ببینم.
از این که پدر 2 شهید هستید چه حسی دارید؟
افتخار می کنم که مرا به عنوان پدر شهید می شناسند و احترام می گذارند، اگر من پدر شهید نبودم کسی سراغم را نمی گرفت، آنها به من عزت دادند.
چگونه خبر شهادتشان را به شما دادند؟
وقتی که کاظم شهید شده بود از عملیات سپاه به منزل ما آمدند و مرا با خودشان بردند حتی در راه هم چیزی به من نگفتند که من به آنجا رفتم، گفتند پسرت شهید شده است .
شما چه کردید ؟
خدا را شکر کردم، از طرفی من از قبل آمادگی داشتم، زیرا قبلا خواب حاج آقا شالی را دیده بودم که ایشان در خواب به من گفتند: پسرت شهید شده است.
وقتی پیکرش را دیدید چه کردید؟
از پیشانی اش بوسیدم و گریه کردم و چون غسل نداشت با لباس دفنش کردیم.
چند سالتان است ؟
من متولد سال 1314 هستم.
از دوران کودکی تان چیزی به خاطر دارید؟
من 2 ساله بودم که پدرم را از دست دادم و خیلی دوست داشتم که به مکتب بروم.
با فوت پدرم زندگیمان به سختی می گذشت، با کارگری خرج زندگیمان را در می آوردم و در 15 سالگی چون هیکل قوی داشتم مسجدبان شدم و مدتی هم چوپانی می کردم.
سربازی هم رفتید؟
فقط یک روز، سربازی من هم زمان با حکومت شاه بود که من گفتم نمی خواهم به این دولت خدمت کنم و به خاطر همین مادرم به کدخدا پول داد که سربازی من را بخرد که او به شهربانی
گفنه بود که من تنگی نفس دارم، البته دروغ هم نگفته بود.
کی ازدواج کردید؟
24 سالگی
مهریه همسرتان چقدر بود؟
هزار تومان
کی بچه دار شدید و چند فرزند دارید؟
سال 1337 و 2دختر و2 پسر که پسرانم شهید شدند.
هر وقت دلتنگ پسرانتان می شوید چه می کنید؟
به عکس هایشان نگاه می کنم و هروز بعد از هر نماز عکس هایشان را می بوسم و با آنها درد دل می کنم.
از دوران کودکی شان بگویید؟
بچه های آرام و درس خوانی بودند و هیچ کدامشان بیشتر از پنجم ابتدایی درس نخواندند چون قلعه هاشم خان مدرسه راهنمایی نداشت.
خوابشان را هم می بینید؟
هر از چند گاهی، یکبار در خواب دیدم که هردوشان لباس های فرمشان تنشان بود و تفنگ در دستشان که به من گفتند: این تفنگ را بگیر و دیگر به سرکار نرو و به بسیج برو و من بعد از این خواب به بسیج رفتم و 15 سال درآنجا خدمت کردم.
تا حالا شده مشکلی برایتان پیش بیاید و به فرزندان شهیدتان متوسل شوید و مشکلتان حل شود؟
خودم نه، ولی خیلی اتفاق می افتد که همسایه ها و فامیل می خواهند که برای شفای مریضشان دعا کنم که من به آنها متوسل شده ام و مریضشان شفا پیدا کرده اند. یک بار هم پسر یکی از همسایه ها که سربازی اش راه دور افتاده بود به من گفت شما دعا کنید و من دعا کردم که کمتر از 3 روز سربازی پسرش به قزوین انتقال پیدا کرد.
از اینکه فرزندانتان شهید شده اند پشیمان نیستید؟
نه خدا را شکر می کنم که آنها در راه قرآن و اسلام شهید شدند.
حاج خانم کی فوت کردند؟
سه سال پیش، او بعد از شهادت پسرانم خیلی گریه و بی تابی می کرد تا اینکه یک روز در خواب خانم فاطمه زهرا را دیده بود و خانم به او آب داده بود و خورده بود که از آن به بعد آرام شد.
الان چه کار می کنید؟
بیکار هستم، خیلی دنبال کار گشتم ولی به من پیرمرد کسی کار نمی دهد، البته یک مغازه نیمه کاره دارم که اگر بتوانم آن راکامل کنم در آنجا مشغول به کار می شوم.
کربلا رفتید؟
زمان حکومت صدام، جزو اولین خانواده های شهدا بودیم که بنیاد شهید ما را به کربلا برد.
وقتی که رفتید کربلا به امام حسین چه گفتید؟
ققط گفتم که پسران من را به هم نشینی خودت قبول کن.
چه آرزویی دارید؟
سفر به مکه
فکر کنید به مکه رفته اید، وقتی که چشمانتان به کعبه بیفتد چه می گویید؟
می گویم من کجا اینجا کجا، خدا را شکر می کنم که این سعادت نصیبم شده. اشک از چشمانش
جاری می شود و می گوید: یعنی می شود.....؟
*تهیه شده در معاونت پژوهش و ارتباطات فرهنگی استان قزوین