شهید، رجبعلى حاجیلو : پدر عزیز و مادر گرامى! فرمانده گروهان ما چند ساعت پیش به من ابلاغ کرد که شب براى عملیاتى تخریبى وارد جبهه عراقى‏ ها مى‏ شویم. از این رو خواستم که هم حالى از شما پرسیده باشم و هم اینکه اگر چنانچه اتفاقى براى من افتاد، شما نگران نباشید. از این رو وصیتنامه خویش را که اولاً یک عمل دینى و مذهبى مى ‏باشد و ثانیاً ادا کردن دین خود، بوسیله نوشته به برادران و خواهران خویش، آغاز مى ‏نمایم. خواهر و برادر و پدر و مادر عزیز! تنها راه نجات اسلام و انقلاب، جنگیدن علیه دشمنان این انقلاب و اسلام مى ‏باشد و خون دادن هم راه شکست این ابرقدرت هاى از خدا بى‏ خبر مى‏ باشد. صحبت اول خویش را با دانش آموزان، این آغازگران جنگ با امپریالیسم ‏هاى آینده، دارم که به هیچ عذرى از خواندن درس و تحصیل غفلت نجویند که این نعمت هرگز بعد از سپرى شدن عُمر به دست شما نخواهد رسید. دوم اینکه، هر قدر استعمارگران، از جهان سوم استفاده مى ‏نمایند به خاطر بى‏ سوادى و جهل است که آن ها را به مقصدهاى شوم خویش، رسانده است. برادر و خواهر عزیزم! هرگز به این گروهک ها که ماسک فریبنده زده‏ اند، میندیشید و از این شعار آنها که به خلق فکر مى‏ کنند، به هیجان نیایید و همواره در فکر پیمودن راه الله باشید. آخرین حرف خویش را قبل از عزیمت مى‏ گویم: اى پدر و مادر گرامى و ارجمند! من در زندگى کوتاهى که داشتم و نشد به شما خدمتى نمایم؛ از این رو از شما حلالیت مى‏ طلبم. پدر عزیزم! من صد تومان به «حسین منتظرى» بدهکار هستم؛ اگر مى‏ شود آن را جبران نمایید. موتور را هم بدهید به «حجت» بفروشد و طلبش را بردارد و از او بخواهید، از مقدار پولى که به دست مى ‏آورد، بدهى مرا بدهد و بقیه را نیز به خرج مستضعفان جامعه برساند. مادر گرامی ام! از شما تقاضا دارم چنانچه من شهید شدم، همسرم را دلدارى داده و در جشن من، هرگز سیاه نپوشید و گریه نکنید.۱ (۱۲۱۵۵۸۶) سرباز احتیاط ۵۷ داوطلب در جبهه‏ هاى جنگ علیه باطل رجبعلى حاجیلو ـ ۲۳/۹/۵۹