شهید، محمود عظیمی: با سلام و درود بر یگانه منجی عالم بشریت و امام امت و رزمندگان غیور که مردانه می جنگند و عاشقانه به شهادت می رسند و سلام و درود بر شهدای کربلای حسینی تا شهیدان خونین کربلای ایران و بر حسین مظلوم(ع)؛ سلامی به گرمای خورشید درخشان و ماه تابان و به زلالی چشمه های جوشان، به پدر و مادر، خواهران و برادرانم که برایم زحمت های زیادی کشیدند و رنج ها تحمل نمودند تا مرا به این حد رساندند. چه کنم دشمن آمده و چنگ و دندان نشان می دهد و برای مردان غیرتمند، سزا نیست که در خانه بمانند. پس شما هیچ نگران نباشید؛ بلکه افتخار کنید که پسرتان راه راست و راه حسین(ع) را دنبال می کند. خون من که از خون هفتاد و دو تن یاران حسین(ع) سرخ تر نیست و من بالاتر از بهشتی ها، باهنرها، رجایی ها، صدرالدین ها، پاسدار شهید اصغر امامی و رشید شکری ها نیستم. سفارش من در آخر به شما این است که پس از شهادتم برایم گریه نکنید؛ بلکه برای حسین(ع) گریه کنید که در کربلای سوزان، غریب و تنها به شهادت رسید. لباس سیاه نپوشید و عزا نگیرید؛ زیرا شب شهادت، شب دامادی ام می باشد. اگر سعادت شهادت در میدان جنگ قسمتم شود، یک موهبت الهی است. در آخر از خواهران و برادرانم می خواهم که صبور و هم چون کوه، استوار در مقابل شهادتم باشند. مادر! من به آرزویم رسیدم؛ شیرت را حلالم کن. از خواهرانم می خواهم حجاب خود را حفظ کنند؛ برای اینکه حجاب اسلحه ای است رو به دشمن کافر!... شایعه افکنی نکنید!! مادر عزیزم! اگر افتخار می کنی که فرزندت به این راه رفته است، نباید ناراحت باشی؛ بلکه باید به دست خود برایم کفن بدوزی! آخرین و مهم ترین چیزی که از شما می خواهم و به آن تأکید دارم این است که دنباله رو راه امام باشید که تمام عمرم فدای یک لحظه از عُمر پر برکت او باد. دیگر عرضی ندارم؛ خدا حافظ تا ابد... خداحافظ؛ ای دنیای فانی!۱ (۱۵۲۳۳۲۵) محمود عظیمی عملیات حاج عمران؛ ۱۲/۱۲/۱۳۶۵