شهید، غلامرضا زارعى: سوگند به خداى مَنّان می خواهم که سرتاسر وجود ناقابلم فداى راه دین و آیین اسلام باشد. الهى! تو مى‏ دانى که کسى جز تومرا معشوق نیست. الهى! تو خود آگاهى هر که غیر توبرایم معبود نیست. خدایا! لحظه ی رفتن فرا رسیده است و در رگ هایم به جاى خون، عشق مى‏ جوشد. خدایا! من از کاروان جا مانده ‏ام و باید از این درد جانکاه خون بگریم. پروردگارا، اى کسى که جسم و جانم از آن توست! حالا این وجود ناچیزتو را مى‏ جوید و تو را مى ‏خواند. خدایا، اى آفریننده و نگهبان و پناه من، اى آمرزنده و اى مغفرت کننده و اى ترحُّم کننده بر حال مسکینان! چه کنم که مرتکب گناهان زیادى شدم؛ گناهانى که از کوه ها فزون تر و گناهانى که مرا از تو دور ساخته است. خدایا! من تو را مى‏ بینم و لطف و احسان تو سوز دل مرا آرامش مى‏ دهد. خدایا! اگرچه گناهان من بزرگ است و در راه تقوا پیشه گرفتنْ کوتاهى و از خواهش‏ هاى نفسانى پیروى کردم؛ اما احسان و نیکى تو لایتناهى است و منْ فقط تو را لایق ستایش مى ‏دانم و تنها از تو یارى مى‏ خواهم. خدایا! مرا مأیوس و نومید مَساز. پروردگارا! این بنده ی حقیر را از درگاهت مَران و خوار مَکن. الها! دستم را سوى تو دراز و یارى تو را -در مداواى نَفسِ معیوبم- طلب مى‏ کنم. الها! از زندان اسارتِ نَفسْ و دنیا رهایی ام دِه. خدایا! یاری اَم کن تا تو را عارف باشم و جز از توْ روگردان شَوم. الها! نصرت ده که با دل سالم نزد تو آیم؛ «الا من أتى الله بقلب سلیم». دلى که به آنْ شرک و شک راه نیافته است، سقوط ننماید و سپاسگزارى تو را کند. الها! بر من منّت گذار و مرا از عذاب و فراق خود رهایى بخش؛ زیرا این منِ ناتوان با پوستى نازک، طاقت عدل و قسط تو را ندارم. خدایا! توفیق ده تا بتوانیم دِینِ خود را در قبال اسلام و شهدا به وجه شایسته اَدا کنیم. پروردگارا! از تو مى‏ خواهم مرا شفاعت کنى و اولیاى خود را وسیله ی تقرُّب من به خود قرار دهى. پروردگارا! بر ترسم بیفزا و دعایم را باطل نساز و مرا قرین رحمت خود گردان. الها! توجهى به حالم بیفکن و در کارزار پُرفراز و نشیب هابیلیان و قابیلیان و جدال حق و حقیقت با باطل، پرده ‏هاى ذنوب را -که مقابل قلب و چشمانم کشیده شده است- با تیر دشمنانت پاره کن و با تابش نور بر ظلمت قلبم، آن را از آلودگى پاک کن و از لطف خود سیرابم نما. ...و اما سفارش من به تو اى برادر متعهد، برادرم! بدان امروز تو از مسؤولیت بسیار خطیرى برخوردارى؛ تو وارث خون حسین(ع) و هزاران شهید گلگون کفن هستى؛ تو تداوم بخش خط سرخ انبیا در اجتماعى؛ در این راه، پیچ و خم‏ هاى زیادى است که باید آن را به دُرستى پشت سر بگذارى و مُجدّانه تلاش کنى. تو باید -همگام با سایر همراهان- بخروشى و با رهبرى امام خمینى و با نصرت خدا، پرچم ظفرمند اسلام را در تمامى جهان به اهتزاز درآورى. برادرم! مبادا در غفلت بمیرى که على(ع) در محراب به شهادت رسید و مبادا در بى‏ تفاوتى بمیرى که على اکبر حسین(ع) در راه هدفش شهید شد. بدان که امروز آمریکا -شیطان بزرگ- دشمن درجه ی یک مستضعفین و آخرین مرحله ی تکامل ضد الهى در طول تاریخ است و تو وظیفه‏ اى سنگین دارى؛ تو و همهْ موظفید براى استقرار حکومت جهانى اسلام با این دشمن دونْ به مبارزه برخیزید و او را نابود کنید. نستوه، دُرست اندیش، صادق، خالص و بر مبناى آگاهى و بینشْ به سوى جبهه ‏هاى نبرد بشتاب که به خدا سوگند، ما بر حق و دشمنان ما بر باطل هستند. برادرم! این وعده ی الهى است که قول پیروزى مى ‏دهد و مى‏ فرماید: «ما اراده کردیم بر طایفه ی مستضعفِ روى زمینْ منَّت گذارده و آن ها را پیشوایان و وارثان زمین قرار دهیم.» در این راه خداوند ناظر شماست. «ان اللّه‏ یدافع عن الذین آمنوا»؛ همانا خدا از مؤمنین و پیروان حق دفاع مى‏ کند. مبادا در این راهْ در تو شک و تردیدى ایجاد شود که این سنت ثابت پروردگار است و تو از پاى مَنشین تا زمینه را براى ظهور مهدى(عج) آماده سازى. صف هاى دشمن شکن عبادى - سیاسى نماز جماعت و جمعه را خالى مکن؛ زیرا بزرگ ترین ضربهْ بر پیکر دشمن است. استغفار و ادعیه را از یاد مُبر؛ زیرا دعا بهترین درمان براى تسکین دردهاست. تو را به جانب دارى از حق دعوت مى‏ کنم؛ فرصت را غنیمت شمار و آن را به بطالت مگذران. خانواده ی شهدا را مَیازار و قلب آنان را شاد و از آنان دلجویى کن؛ زیرا اگر کسى آنان را بیازارد، خدا را آزرده و اگر موجب سُرور آن ها شود، خدا را شاد کرده است. هیچ گاه از روحانیت جدا نشو و همواره دنباله رو امام باش تا -با این کارها- به نداى «هل من ناصرٍ ینصرنى؟» حسین(ع) زمان لبیک گفته با‏شى؛ در این راهْ به خود ضعف و سستى راه مَده، که اگر دشمنان بین شما تفرقه ایجاد کنند، آغاز بدبختى شما فرا رسیده است. ...و تو اى برادر انجمن اسلامى ام! باید با عمل، کردار و رفتار پسندیدهْ به کلمه ی «حزب الله» جامه ی عمل بپوشانى و براى دیگران الگو باشى. تمام اَعمال خود را زیر نظر داشته باش؛ زیرا کوچک ترین خطاى تو سبب به اشتباه افتادن دیگر دانش آموزان مى‏ شود. هان! اى کسانى که از قیامت و حساب غافل هستید؛ اى بى‏ تفاوت ها؛ اى انسان هاى در حال رکود و اى کسانى که هرگاه شما را به جهاد دعوت می کنند، بهانه می آورید! تا کِى مى‏ خواهید به این حالت ادامه دهید و با دیدن جنازه ‏هاى شهدا عبرت نگیرید و پَرده ی ذنوب قلب تان را پاره نکنید؟! قدرى بیندیشید و تفکّر کنید و قرآن را سرمشق خود قرار دهید و به پندهاى خدا عمل کنید و به نصایح پیامبرگونه ی امام عزیزمان گوش فرا دهید و به خود آیید و حالت انسانى به خود گیرید؛ حالت کسانى که از ما به رحمت خدا پیشى گرفتند و جلوى روى شما گذاشتند. ...و تو اى خواهرم! زینب وار با ناملایمات دست و پنجه نرم کن و هم چون زینب(س) صبور باش. تو این را بدان که سنگرِ حجابتْ آغشته به خون هزاران جوان شهید و لاله ی پرپر شده است. مَپسند که این سنگر را رها سازى تا موجب خرسندى دشمن شود؛ وظیفه ‏ات را به دُرستى انجام بده. ...و اما تو اى مادرم، اى پرورش دهنده ی من در راه خدا! مى ‏دانم که تو بسیار در راه آسایش من کوشش کردى و متحمل رنج ها و سختى ‏هاى زیادى شدى؛ ولى مادرم! ناراحت نباش؛ زیرا شهادتْ مرا تولدى دیگر و از نیستى و نابودىْ به زندگى آمدن است. مادرم! من آن فردى که می خواستید، نبودم و پاسخ آن همه محبت، زحمت و خون دل خوردن های تان را ندادم و لیاقت آن را هم نداشتم؛ اما از شما مى‏ خواهم مرا حلال کنید. شما را به صبر توصیه مى‏ کنم و مى‏ خواهم برایم گریه نکنید؛ چون من امانتى نزد شما بودم و خداوند مرا چند وقتى نزدتان گذاشته بود و حالْ امانتِ خود را پس گرفته است. بنابراین شما ناراحت نباشید؛ بلکه خوشحال باشید که این امانت را به خوبى به صاحبش برگرداندید. خدایا! حال که به سوى تو مى‏ آیم، مى ‏دانى که به خاطر اسلام مى‏ باشد؛ پس این بنده ی شرمسارت را بپذیر. خدایا! من از عملیات به سوى تو مى ‏آیم، مرا ناامید مکن که جز تو کسى را ندارم. یا غیاث المستغیثین! حال که قرار است دین اسلام و انقلاب خمینى بر پا بماند؛ حال که بنا است راه سرخ انبیا در اجتماع تحقق یابد؛ حال که قرار است شهادت مان زمینه ی ظهور حضرت مهدى(عج) را آماده سازد؛ حال که بنا است مرگ مان باعث طول عمر امام شود؛ پس اى قلب ها! محل آماج تیرهاى دشمن قرار گیرید و اى خمپاره ‏ها! ما را در برگیرید. پدرم! چون در ماه رمضان به مأموریت اعزام شدم، یک ماه برایم روزه بگیرید. در پایانْ طول عمر امام و سلامتى شما را از خداوند مسألت دارم. غلامرضا زارعى؛ ۴/۸/۶۱