شهید، احمد جانی: از برای این که دنیا برای کسی باقی نمانده، برای ما هم باقی نمی ماند. امروز، سفره ای پهن است که معلوم نیست دیگر پهن بشود یا نه. آیا دنیا بهتر است یا آخرت و یا بالا رفتن یا به زمین چسبیدن؟ همه ی منظور ما باید خدا باشد و ما باید مُزد خود را از او بگیریم. «الیوم عمل بلاحساب و الغلد حساب بلاعمل»؛ امروز میدان کار و بازار مُزد است و امروز عمل است بدون حساب و فردا حساب است بدون عمل. ای دوستان عزیز! هر گاه محیط، از همه ی انسان‎ها خالی شد و از همه جا قطع نظر کردید، مکتب عزیز را سرلوحه ی خویش قرار دهید و ببینید چه ذخیره‎ای دارید و با خود فکر کنید که دنیا، ابدی نیست و باید منزلگاه ابدی برای خود تهیه کرد؛ پس در این صورت چه بهتر است در راه خدا تلاش کرد و از او کمک خواست که ما را یاری نماید تا توفیق سعادت را پیدا نماییم و من، سعادت را به جز شهادت نمی دانم. برادران عزیز! جبهه رفتن من، نه به خاطر هوای نفس، بلکه به خاطر احساس مسؤولیت در برابر خدا و رهبر بوده است. همسرم! از تو خواستارم که فرزندان‎مان را چنان تربیت کنی که راه مرا ادامه دهند و خودت هم مثل تمام همسران شهید، بردبار و صبور باشی.۱ (۱۱۷۹۴۷۶) احمد جانی به تاریخ چهاردهم بهمن ماه سال ۱۳۶۲ لشکر ۱۷ علی بن ابی‎طالب (ع)