فرزند کوچکم بیمار بود و تب بالایی داشت و از طرفی دخترهای دیگرم نیز کوچک بودند و نمی‌توانستم آن‌ها را تنها گذاشته و فرزند بیمارم را به نزد پزشک ببرم. هوا خیلی سرد بود و من واقعاً نمی‌دانستم چه کار کنم. دخترم خیلی ناراحت بود. خلاصه هر کاری کردم نتوانستم نزد پزشک بِبَرَمش. شب با نگرانی به خواب رفتم. در عالم خواب، همسر شهیدم «علی»، به خوابم آمد و گفت: «تو ناراحت نباش... خودم دخترمان را می‌برم دکتر!» صبح که از خواب بیدار شدم، دیدم دخترم کاملاً خوب شده و راحت خوابیده است. همسر شهید