شهید، احمد عباسی: این جانب احمد عباسی، فرزند محمدحسن، به شماره ی شناسنامه ی ۵، صادره از رودسر و مقلّد امام خمینی هستم. ...و اما از مادرم می خواهم که برای من گریه نکند؛ چون من راه خود را درست انتخاب کردم. راه ما، همان راه امام حسین(ع) است و من به این راه افتخار می کنم. مادر جان! اگر خواستی برای من گریه کنی، برای مظلومیت امام حسین(ع) گریه کن. ...و اما همسرم! برای من هیچ گونه گریه و زاری نکن و ناراحت نباش و به یاد فاطمه زهرا(س) باش و خود را تسلی ده. از بچه های مان خوب نگهداری کن و آن ها را به سرانجام برسان، تا -ان شاء الله- از فاطمه زهرا(س) عوض بگیری. اگر من شهید شدم، تا مادرم جنازه ی مرا ندیده است، حق دفن کردن مرا ندارید. مادرم! از من راضی باش و اگر شما را ناراحت کردم و گاهی هم از من بدی دیدی، مرا حلال و از بچه هایم به خوبی نگهداری کن. ...و اما اگر من شهید شدم از بچه هایم می خواهم راه مرا ادامه دهند، تا دشمنان اسلام را از بین ببرند. در خاتمه یادی از حسین(ع) می کنم: «السلام علیک یا ابا عبد الله الحسین»۱ (۱۵۰۱۴۸۸) احمد عباسی شنبه ۰۹/۰۳/۱۳۶۶