شهید، داود قاسمی میزوجی: همسرم، عزیزم! می دانم در این مدتی که با هم بودیم، از من خوبی ندیدی و من برای تو همسر خوبی نبودم و شما را -خیلی خیلی- اذیت کردم؛ ولی امیدوارم به خاطر خدا مرا حلال کنی. من از شما -خیلی خیلی- راضی بودم؛ چون در سختی ها با من یار و یاور بودی... خدای بزرگ هم از شما راضی باشد؛ -ان شاء الله. همسرم! از تو می خواهم مثلِ حضرت زینب(س) -که در کربلا امام حسین(ع) را تنها نگذاشت- بچه هایمان را تنها نگذاری؛ البته می دانم به تو سخت می گذرد. مهدی جان، مصطفی جان و مرتضی جان! شما هم بابا را حلال کنید که در حق شما نتوانستم پدری کنم؛ ولی شما ادامه دهنده ی راه من باشید. من راه خودم را با چشم باز و گوش شنوا، از امام و رهبر خود انتخاب کردم و در راه دین و راه حق و میهن شهادت را خریدم. از دوستانم بخواهید ادامه دهنده ی راه شهدا باشند و امام را تنها نگذارند؛ البته می دانم که تنها نمی گذارند! برادر بزرگوارم! به دوستانم و فامیل دور و نزدیک بگویید نماز جمعه را خالی نگذارند. برادر جان! بچه های مرا درسی بده که ادامه دهنده ی راه شهدا، امام و اسلام باشند. (۱۵۸۲۴۲۶) داود قاسمی میزوجی ۲/۲/۶۵