شهید، اسماعیل عظیمی: پدر، مادر، برادرانم و همسرم! میدانید که من به همه ی شما فوق العاده علاقه مندم؛ اما عشق به خدا و اسلام، بنده ی گنه کار و روسیاهی چون من را وادار نمود تا از دیار خود هجرت کنم و در راه معشوق خویش بجنگم. بنابراین از شما تقاضا دارم که اگر خدا من روسیاه را پذیرفت و شهادت را نصیب بنده نمود، اصلاً و ابداً نگران و محزون نباشید که در این صورت دشمنان اسلام و انقلاب اسلامی خرسند می شوند و قلب امام امت جریحه دار می شود. خوشحال و سربلند باشید که فرزندی را در راه خدا هدیه نمودید. ای مردم مسلمان و مبارز! ما برای گرفتن خاک عراق یا کشورهای دیگر نمی جنگیم. ما برای پیروزی اسلام و قرآن می جنگیم و در این راه اگر بِکُشیم، پیروزیم و اگر هم کُشته شویم، شهید محسوب می شویم و نزد خداوند بزرگ -همان گونه که در قرآن فرموده است- روزی می خوریم. من به عنوان قطره ای از دریای خروشان این امت، پیامم به شما این است که ولایت فقیه را تنها نگذارید و آستین ها را بالا بزنید و از جنگ و شهادت در راه خدا نترسید و بر امپریالیست های شرق و غرب و اسراییل غاصب بشورید. آن ها خون جوانان، پیران و کودکان ما را دارند می مَکَند و در کاخ های سر به فلک کشیده ی خودبه خوش گذرانی مشغولند. از خدا بخواهید مرا در زمره ی شهیدان درگاهش قرار دهد؛ -ان شاء الله. اسماعیل عظیمی؛ ۱۴/۱۱/۶۴