شهید، کمیل رضایی: من به نمایندگی از یک نسل محروم و مظلوم که دشمن با همه ی وجود خود کمر به نابودی اش بسته است و سعی در به انزوا کشیدن آن دارد، راهی جبهه شدم؛ چون ما مظلومان تاریخْ از امکانات و تجهیزات نظامی -آنگونه که دشمن در اختیار دارد- برخوردار نیستیم؛ لذا با نثار خون خویشْ به بدن مُرده و بی رمق اجتماع، با آگاهی کاملْ به تاریخ جان می بخشیم تا به دشمن سیه روی ثابت کنیم که شهادت به عنوان یک اصل مهمْ در اسلام مطرح است و به او اجازه ی تجاوز نخواهیم داد. شهادت را پذیرا می شویم تا به جهان اعلام کنیم که مرگ با عزّت، شرافتمندانه تر از زندگی با یزیدیان است و ملتی که شهادت دارد، اسارت ندارد. خواهر و برادر مسلمان! جاری شدن خون ما در سرزمین اسلامی، دِیْنی به گردن شما دارد، که اَدای دِیْن را نباید به تأخیر انداخت؛ گناهی نابخشودنی است! شما به توصیه ی ما گوش و سعی کنید آن را عمل نمایید. شما را به خدا فقط در خط امام حرکت کنید و غیر از امام عزیزمان و کسانی که در خط ولایت فقیه گام بر می دارند، از کس دیگری تمجید ننمایید. پیامم به دانش آموزان -که امید و آینده ی انقلاب و اسلام هستند- این است که در مدارسْ مواظبِ خطوط انحرافی باشند، همان گونه که امام عزیزمان فرمودند؛ زیرا منافقانْ همانند صیاد در حال صید هستند. به شما معلمان و دبیران -که فکر و فرهنگ جامعه ی کنونی در دست شما است- نیز سفارش می کنم که مواظب دانش آموزان باشید که آنان مثل فرزندان شما هستند و -خدای ناکرده- کم کاری و بی تعهدی نسبت به دانش آموزان نشان ندهید که روز قیامتْ هیچ گونه عذری از شما پذیرفته نخواهد شد. خواهران و برادرانم! انقلاب اسلامی ما، امروز مانند قطاری است که با خون هزاران شهید در حال حرکت است و برای افزایش حرکتْ احتیاج به خون بیشتری دارد. ...و تو ای پدرْ که هم چون ابراهیم(ع) اسماعیل(ع) عزیزت را به قربانگاه فرستادی! تربیت صحیح و اسلامی تو بود که مرا راهی جبهه کرد؛ خدا به تو اَجر دهد. برای تربیت دیگر برادرانم نیز کوشا باش که نسل ما به چنین پدرانی نیاز دارد. ...و تو ای مادرْ که از شیر جانت به من دادی تا من بزرگ شوم و همه ی مشکلات را به جان خریدی تا انسان صالح و فداکاری تحویل اجتماع دهی! از تو چگونه تشکّر کنم که زبانم از شُکرگزاری قاصر است؟! هنگامی که جنازه ام به دستت رسید، گریه کن! لکن نه آن گونه که دشمن شاد گردد. مادرم! پیام خونم را بر عهده گیر و به همه ی خواهران مسلمانْ تذکر بده که فرزندت در راه اسلام عزیز و برقراری جمهوری اسلامی و استقرار خط امام امت، خمینی عزیز شربت شهادت نوشیده است. شما ای برادرانم! اگرچه داغ برادر سخت است؛ اما هنگامی که در راه خدا باشد، سهل است. شما مُبلغ شهیدان باشید. من محبت های شما را هرگز فراموش نخواهم کرد. پیرو امام امت باشید. تو ای خواهر! باید هدف شهادت برادرت را تشریح کنی و تویی که باید به همه ی زن ها رشادت و شهامت ببخشی و توطئه ی دشمنان را خنثی کنی و تو در حقیقت زینب(س) زمان هستی؛ چرا که هر خونی نیاز به پیامبر دارد که امیدوارم از حضرت زینب(س) عوض بگیری. ...و شما ای نسلِ هم زمان با من! آگاهانه و خردمندانه برای تحقق عدل و امامت روی زمین به پا خیزید و بدانید که حرکت های من و شما جهانی را به آزادگی دعوت خواهد کرد. دیگر این که رضایت ندارم دیگران از جنازه ام استفاده ی سیاسی کنند. ...و تو ای روح الله، ای ناجی مستضعفان جهان و ای رهبر عزیز! به سخنانت لبیک گفتم و به جبهه آمدم تا جانْ نثار کنم و قسم به خون شهدای اسلام، تا آخرین قطره ی خونمْ دست از مبارزه با دشمنان اسلام بر نخواهم داشت و مرگ را بر اسارت، خفت و خواری ترجیح خواهم داد. ای خدا! از تو می خواهم آرزوی مستضعفان جهان را برآورده سازی و امام عزیز را تا انقلاب مهدی(عج) نگهدار باشی. کمیل رضایی؛ ۹/۵/۶۳