شهید، محمد جهانگیری: پدر و مادر جان! خوشحال هستم از این که سرباز شدم؛ چرا که لااقل می توانم خدمتی ناچیز به مملکتم بکنم. مادر جان! افتخار می کنم از این که از پستان مادری شیر خورده ام که پاک بوده و مرا به سوی جبهه روان داشته است. خوشحالم از این که با زحمت بسیار کار کردی و مرا بزرگ نمودی و به جبهه ها فرستادی تا از این مزر و بوم اسلامی دفاع کنم. مادر! بر پایت و پدر! بر دست پینه بسته ات، بوسه می زنم. پدر و مادر! افتخار می کنم از این که در خانواده ای زحمتکش و با خدا پرورش یافته ام و یک فرد مسلمان و وطن دوست شده ام. مادر! به شما می گویم که مرگ حق است و هیچ کس نمی تواند انکار کند و می خواهم چیزی را که در سربازی برایم اتفاق افتاده است، برای شما بیان کنم: مادر جان! من خواب شهید شدنم را دیده ام و شهید خواهم شد و از شما خواهش می کنم برایم زیاد گریه نکنید و صبور باشید که خداوند صبرکنندگان را دوست دارد و موقع تشییع جنازه ام چنان شعار دهید که دشمنان اسلام بدانند که ما هرگز از جنگ خسته نشده ایم. پدر جان! به شما گفته بودم که آن گوسفندان را پروار کن نه برای عروسی؛ بلکه برای جشن شهادت من. مادر! به خدا قسم، دست خودم نیست، شهادت را دوست دارم؛ چون که آقایم ابا عبدالله الحسین(ع) شهادت را دوست داشت و من از پیروان آقایم هستم. پدر جان! در مجلس ختمم، وصیتنامه را بخوانید تا همگان بدانند که این جنگ یک نعمت است و امتحانی است از طرف خداوند برای آزمایش بندگانش. ...و اما سخنی چند با هموطنان دارم: سنگرها را خالی نکنید و امام را تنها نگذارید و به مردم دنیا بفهمانید که ایرانی هرگز از جنگ خسته نخواهد شد و دفاع از قرآن، اسلام و مملکت را برای خود عبادت می داند و همیشه از مملکت و رهبرش دفاع می کند. صدام و آمریکا جز خودکشی هیچ راهی ندارند و بعد از ما خداوند راه کربلا را باز خواهد کرد؛ پس در صحن ابا عبدالله(ع) از ما هم یادی کنید و به علی اکبر حسین(ع)بگویید که رفیقانت در ایران به پیروی از مکتب پدرت، با دشمن ستمگر جنگیدند و هرگز زیر بار ذلت نرفتند. همگی شما را به خدای بزرگ می سپارم و همه را به دفاع از مملکت و رهبرش سفارش می کنم که تداوم بخش راه شهیدان باشید.۱ (۱۲۰۲۸۱۹) دوستدار همیشگی شما؛ پسرت، محمد جهانگیری