شهید، یعقوب حبیبی: از قول من، از همسرم رضایت بطلبید و از او بخواهید که اگر از من حرف های ناشایست شنیده و کارهای ناپسند دیده، ببخشد. مادرجان! این راه، راه حقیقت است. مادرجان! اگر مردم به شما گفتند که پسر شما برای مال دنیا به جبهه رفته است، بگذارید بگویند! چون آنها از خدا غافل هستند. مُردن حق است؛ اما چه خوب است، آدم در راه خدا بمیرد و شهادت نصیب او شود. مادرجان! در مُردنِ من خیلی گریه نکنید؛ چون گریه تو باعث می شود دیگران خوشحال شوند. به همسر بنده هم دلداری دهید؛ چون او برای من زحمت کشیده است. مادرجان! به شما توصیه می کنم که در صبر الگو باشی تا دیگران از شما درس بگیرند. مادرجان! اگر شهید شدم، مرا در دست راست پدرم دفن کنید؛ چون می خواهم به ایشان عرض ادب کرده باشم. همچنین یادتان نرود که مرا در محل «عبدل آباد» -که زادگاه من است- دفن نمایید، تا در وطن خود باشم. در آخر، مادرجان! از بچه های من خوب نگهداری کنید و اگر آنها از شما پرسیدند: پدرم چه شد؟ به آنها بگویید: پدرتان در راه اسلام و در جبهه شهید شد.۱ (۱۲۱۸۵۴۸) یعقوب حبیبی ۱۰/۱۱/۶۶