شهید، علی اعلاء اسکندری نژاد: بنده در سن ۱۲ سالگی از دهکده یا زادگاه خودم خارج شدم و حدود چند سال بعد آمدم که با پدر و مادر خود و فرزندان، همگی تا چند سال در یک اتاق زندگی می کردیم. از آنهایی بودم که دخلم ۱۹ و خرجم ۲۰ بود و در زندگی مال و منال هم نداشتم؛ ولی دوست و آشنا داشتم. منظور بنده این است که بنده این همه زحمت کشیدم و شما نان زحمت مرا خوردید. پس، از انقلاب و امام دست نکشید و جهاد و جنگ را فراموش نکنید؛ چون اگر ما جهاد و جنگ را نداشته باشیم، هیچی نداریم که به درد آخرت ما بخورد. امام باقر(ع)فرموده: از رسول اکرم (ص) سؤال شد: چه کسی بزرگترین حق را بر آدمی دارد؟ فرمودند: پدر و مادر. من از شما فرزندانم توقع دارم که از بصیرت منها نشوید. همیشه ندای امام را لبیک بگویید. همان طور که عرض کردم مال و منال ندارم؛ ولی دوست و آشنا دارم تا جایی که میدانم کسی را آزار نکردم و شما هم فرزندان بنده: عباس، اکبر، اسماعیل، ابراهیم، رمضان، محمد و محمود! اگر شما خواستید کسی را آزار دهید، من راضی نیستم؛ به خصوص همسایه ها را. با همسایه ها خوب باشید؛ نکند که خدای نکرده از همسایه دوری کنید؛ شب اول قبر از همسایه می پُرسند. فرزندان من! -ان شاء الله- بنده می روم تا دشمنان اسلام و انقلاب را خوار و ذلیل کنم. اگر -ان شاء الله- در این موقع شهید شدم، شما سلاح بنده را برداشته و لبیک گویان به پاس احترام امام عزیزمان، به پیر جماران لبیک گفته و در مقابل دشمن بجنگید و مواظب باشید که مبادا رهبر را از خودتان دلخور کنید، که زهرا (س) از شما دلخور شود. خلاصه مواظب باشید که حضرت زهرا(س) اگر از شما راضی نشود، خداوند هم از شما راضی نمی شود. فرزندان عزیزم! سعی کنید که شبها از خواب بیدار شوید و نماز شب بخوانید که اگر کسی روی اخلاص و با عقیده ی پاک نماز شب بخواند و تسبیحات زهرا (س) را بگوید، هر چه از خداوند بخواهد، به او عطا می کند. فرزندان من! از سپاه دور نشوید؛ ما هر چی داریم از روحانیت و از سپاه است؛ ما مدیون روحانیت و سپاه می باشیم. علی اعلاء اسکندرین ژاد