شهید، سیفالله خدادادبیگى: پدر و مادر گرامى! روى سخنم با شماست؛ با شمایى که بیست سال مرا در دامان پُر مهر خود پروراندید، ولى باید این را به خاطر داشته باشید که من متعلق به خدا هستم و از شما تقاضا دارم که اگر من در راه خدا شهید شدم، در شهادتم گریه نکنید؛ چون دیر یا زود همگى رفتنى هستیم و حال این رفتن در راه خدا باشد، چه خوش است. در پایان از شما مى خواهم که سلام مرا به تک تک دوستان و آشنایان رسانده، بگویید که من تا آخرین قطره ی خونم و تا زمانى که دشمن تجاوزگر را به جاى خود بنشانم، از پاى نمى نشینم و آخرین وصیتم این است که امام را تنها نگذارید! ۱ (۱۲۶۳۵۹۲)