شهید، محمد کریمى: اکنون که پایم را در این راه پُر فیض گذاشتم، از خداوند بزرگ مى ‏خواهم مرا یارى کند تا خطایى از من سر نزند؛ که این راه، بهترین راه رستگارى است. از شما مى‏ خواهم به این راه بیایید و از مال دنیا و مقام دنیا، چشم بپوشید که سرچشمه ی همه خطاها است. این دنیا فانى است و همه باید به آن دنیا برویم؛ این دنیا مانند پلى است که بعضى‏ ها پانزده قدم، بعضى دو قدم و بعضی هم صد قدم برداشته و به آن طرف پل مى ‏رسند؛ اصل، آن طرف پل است که باید هر چیزى را که در دنیا در کوله‏ بار آخرتت پُر کرده ‏اى، برداری و به آن طرف پل برسی؛ حال اگر هر قدر در کوله ‏بارت ثواب پُرکرده باشى، به بهشت نزدیک تر هستى و اگر -خداى ناکرده- گناه کرده باشى، عذاب جهنم را به تو خواهند داد. از شما مردم شهیدپرورمى‏ خواهم امام را تنها نگذارید و خط او را ادامه دهید و به حرفها و دردِدل هاى او گوش دهید و عمل کنید که حرف هاى او حرف اسلام است. بارالها! اگر عُمرِ من -بر فرض- شصت سال است، همه را بگیر و بر عُمرِ رهبر بیفزا. اى پدر و مادر عزیزم! امیدوارم مرا حلال کنید و ببخشید. پدر عزیزم! خواهش مى‏ کنم مراسم مرا با کمترین خرج اداره کن و مقدار پولى را که برایم مى‏ خواهی خرج کنی و مقدار پولى را که در بانک دارم، همه را به حساب محرومان و بى‏ سرپرستان واریز کن! (۱۶۲۴۰۵۰) محمد کریمى ۳/۸/۶۳