شهید، محمّدعلی محمّدی رامندی: این جانب محمّدعلی محمّدی رامندی، بنا بر حدیثی که معصوم فرموده است: «سزاوار نیست کسی که شب را به صبح رساند و وصیت نامه اش زیر سرش نباشد، که اگر بدون وصیت نامه بمیرد، در جاهلیت مُرده است»؛ قلم و کاغذی تهیه کردم و مطالبی چند را به عنوان وصیت نامه نگاشتم. همه ی ما، اعم از پیر و جوان و زن و مرد، از این دنیای فانی رفتنی هستیم؛ پس چه خوب است آدمی در صحنه های نبرد حق علیه باطل و در کربلاهای ایران -از کردستان تا خوزستان- و در راه اسلام شهید شود. ای ملت شهیدپرور! در این برهه از زمان، درخت اسلام نیاز به رشد و شکوفایی دارد که این رشد و شکوفایی نیازمند به خون است و باید این خون هم از رگ های پُر توان شما ریخته شود؛ زیرا وقتی خون شهید به زمین ریخته می شود، از هر قطره اش هزاران قطره خون به وجود می آید و هر قطره ی آن انقلابی به وجود می آورد. ای ملت غیور و شهیدپرور ایران! پشتیبان روحانیت و ولایت فقیه باشید؛ با قلم و اسلحه ی خودتان با دشمنان مقابله کنید؛ هرگز از دشمنان نهراسید که سازش با دشمنان ننگ است؛ همیشه یاور مستضعفان و مظلومان باشید و با ظالمان و ستمگران بجنگید؛ اسلحه ام را بر زمین نگذارید؛ مثل شیر بتازید و حق را از شکم باطل بیرون آورید. از اهالی روستایم می خواهم مرا حلال کنند. پدر و مادر عزیزم! بنده با ایمان و اعتقاد عرض می کنم که قدرت جبران زحمات شما را ندارم؛ شما بسیار زحمت کشیدید و بزرگم کردید؛ من به وجود شما افتخار می کنم که مرا به اسلام عزیز هدیه کردید. پیامم به برادران این است: از سنگر اسلام محافظت نمایید و زیر بار مسؤولیت، شانه خالی نکنید؛ ادامه دهنده ی راه شهدا باشید و قانون های اسلامی را رعایت کنید. ای همسر عزیزم! هم چون همسران شهید صدر اسلام، مقاوم و استوار باش و فرزندان مان را خوب تربیت کن و تحویل جامعه بده و بعد از شهادتم با پدر و مادرم طوری رفتار کن که به تو افتخار کنند؛ سنگر حجاب را حفظ کن و هم چون کوه استوار باش.۱ (۱۶۸۲۶۰۷) محمّدعلی محمّدی رامندی ۲۲/۰۳/۱۳۶۷