شهید، ابوالفضل بختیاری: جنگ، جنگ، جنگ؛ ای رهروان راه الله! تا دیر نشده، رو به جبهه آورید و به ندای «هل من ناصرٍ ینصرنی؟» حسینی، لبیک گویید و بر دشمن بتازید، تا با یک حمله او را از پای درآورید. ای کسانی که به جبهه نیامده اید! برای یک بار هم که شده به جبهه بیایید، تا امدادهای غیبی را ببینید؛ چرا که جبهه، بهترین جا برای ساخته شدن و نزدیکترین جا به خداست. پدر و مادر عزیزم! اگر شهادت نصیب این بنده ی حقیر شد، بدانید که تقدیر الهی بوده است و این امر، نصیب هر کسی نمی شود. پدر جان و مادر مهربانم! شما خیلی زحمت مرا کشیده و بزرگم کرده اید؛ امیدوارم که مرا به خدای بزرگ ببخشید. برادران عزیزم! وقتی من شهید شدم، نگذارید اسلحه ی من بر زمین بیفتد. خواهران مهربانم! از شما هم تقاضا دارم که با حجاب بوده و به دستورات اسلام عمل کنید و این بنده ی حقیر را ببخشید. از شما خواهشمندم که برای من گریه نکنید و مرا حلال کنید و برای من از اهالی روستایمان و فامیل، حلالیت بگیرید. از شما پدر عزیزم خواهش دارم که هر مالی از من باقی مانده، زکات و خمس آن را بدهید.۱ (۱۱۰۶۵۷۹) ابوالفضل بختیاری ۱۸/۰۲/۱۳۶۶