شهید، فرهاد کامران ماسوله: پیکرم را بر قله ای بلند قرار دهید و مُشتانم را گره کنید و چشم هایم را باز کنید و سلاحم را زیر بازوانم بگذارید؛ زیرا می خواهم با نسیم باد هم پرواز شوم تا همه آگاه شوند. چشم هایم را باز کنید تا منافقین و گناهکاران بدانند که هرگز از پای نخواهم نشست. سلاحم را زیر بازوانم قرار دهید تا بدانند که مرگم به خواری نبوده و هیچ گاه بعد از شهادتم آرام نخواهم نشست. همه ی شهدا از رهروان حسین(ع) هستند و من نیز می خواهم که یکی از یاران امام حسین(ع) باشم. در مجلس ختم من عزا نگیرید؛ بلکه شیرینی پخش کنید و به همسایگان بگویید که امشب، شب عروسی فرهاد است؛ نه شب عزا! (۱۶۱۱۲۲۲) فرهاد کامران