شهید، قدرت الله فصیحی رامندى: همه از خداییم و به سوی او رجعت مى‏ کنیم. خط سرخ شهادت، خط محمد(ص) و آل على(ع) است. برادر! مى‏ دانم من عاصى و بنده ی روسیاه، لیاقت و سعادت کُشته شدن در راه خدا را ندارم؛ لیکن این چند خط را براى شما مى ‏نویسم: برادر! اگر سعادتْ مرا یارى کرد و شهید شدم، دست هایم را مُشت کرده روى سینه‏ ام بگذارید تا دشمنان اسلام و انقلاب بدانند که همیشه آماده و از آنان بیزار هستم. چشم هایم را باز بگذارید تا بدانند که کورکورانه از دنیا نرفتم و پرچم خونین «لا اله الا الله» را روى سینه‏ ام بگذارید تا بدانند هدفم جز اسلامْ چیز دیگرى نبوده است. ...و امّا شما اى ملت مسلمان و اى حافظان انقلاب! مبادا لحظه‏ اى به خواب غفلت بروید، که وقتى چشم باز می کنیدْ کار از کار گذشته باشد؛ همان طورى که شهیدِ مظلومْ آیت الله بهشتى را نشناختیم و وقتى شناختیم که دیگر «بهشتى» یی در کار نبود. ...و اى مادر! از شما مى‏ خواهم در تربیت فرزندانت کوشا باشی و افرادى را به جامعه تحویل بدهی که نیازهای آن جامعه را برطرف نمایند و به خواسته ‏هاى به حق مردم جامه ی عمل بپوشانند. (۱۵۶۷۷۰۴) خداحافظ تا روز قیامت قدرت الله فصیحی رامندى ۱۹/۱۰/۶۱