شهید، محرمعلی زینلی: خوشا به حال افرادى که در این دنیا توشه براى آخرت خود جمع نمودند و اعمال و عبادات خود را به قصد قربه الى الله -که به راستى عبادتى نیکوست- انجام دادند. در آغاز سخنانم، سپاسگزارى مى کنم از خداوندى که انسان را با خلقت بسیار پیچیده و در میان ضعف و سختى آفرید تا کمال انسانى او در اوج نَبَرد بین این پیچیدگى و ضعف، در یک انسان تکامل یافته و عاشق و علاقه مند به نبرد براى خدا در دنیا تجلى پیدا کند. نَبَرد ضعف انسان و نعمت هاى الهى خداوند، میدانى است که ما در آن هستیم و خداوند در این عالم براى ما پیامبرانى را فرستاد تا راه مستقیم سیر به طرف خداوند را به ما نشان دهند. پیامبران و ائمه معصومین در راه انبیا براى نجات دین خدا زحمت کشیدند و سختی ها و شکنجه ها دیدند و ناگوارى ها را تحمل نمودند تا خط سرخ تشیّع براى اجراى حدود و ارزش هاى دین اسلام محفوظ بماند. الگوى والاى این مظلومیت را ما در صحراى کربلا و در زمان مولای مان حسین(ع) -که جسم مبارک و نازنینش زیر سم اسب هاى آن دژخیمان پلید واقع شد- ملاحظه کرده و مى بینیم که خداوند براى ساخته شدن انسان چه سرمایه بزرگ و با ارزشى به کار گرفته است. من نیز از خداوند مى خواهم اگر لایقم، در خط حسین(ع) حرکت کنم که امروزه پرچمدار این نهضت، روح الله است و شهادت را نصیبم فرماید. البته این جانب هدفم شهادت نیست؛ اما شهادت را نزدیک ترین راه رسیدن به خدا مى دانم و بدون این که جبرى در میان باشد با شناخت و تحقیق این راه را انتخاب کردم. همان گونه که اسلام را پذیرفتم و دریافتم تنها مکتبى که مى تواند ارزش هاى انسانى را دارا باشد و بهترین دینى که انسان در آن رستگار مى شود، اسلام است. خدایا! بدان که عاشق دین تواَم؛ زیرا دین توست که ما را این گونه بار می آورد و این گونه تربیت می کند تا تو را خوب بشناسیم، صالح شویم و به یکدیگر نیکی کنیم و من لایق این نیستم و توانایی کافی ندارم که بخواهم دین تو را توصیف کنم. من کوچکم، پَر کاهم، فقیرم، بیچاره ام، ضعیفم، مستمندم و نیاز به کمک و استعانت تو دارم. من آن علمی را که بتوانم با آن تو را درک کرده و دریابم ندارم؛ فقط از تو می خواهم در طوفان پُر تلاطم زندگی، مرا نجات دهی و در این دریای خروشان و امواج پرخروش، کشتی ام را به ساحل ببری که ناخدایی ناتوانم. بارخدایا! لحظات حساسی از زندگی را سپری می کنم. هم اکنون رزمندگان سلحشور جبهه توحید متحد و یکپارچه می روند تا در عملیات کربلای ۵ حلقه محاصره را تنگ تر و تنگ تر نمایند و در همین هنگامه، دل ها را با یاد مادر پهلو شکسته، هماهنگ و سکوت شب را با ندای روح بخش الله آکنده نموده اند. اما پدر و مادرم! در شهادتم صبر پیشه کنید و از فاطمه زهرا(س) و امام حسین(ع) سرمشق بگیرید و در عزایم طوری رفتار ننمایید که دشمن شاد شود و همیشه به یاد حسین(ع) و مظلومیت او گریه کنید. خواهرانم! زینب(س) را الگوی خود قرار دهید و ببینید که زینب(س) چگونه در مقابل ستم پیشگان قد عَلَم کرد و کاخ آنان را به خاکستر مبدل نمود؛ شما نیز با حفظ حجاب خود آن گونه باشید. همسرم! از شما تشکر می کنم که همکار زندگی و در تلخی های زندگی همراه و یار و غمخوار دوران زندگی مشترک مان بودی. از شما حلالیت می طلبم که نتوانستم همسر خوبی برای شما باشم و همین قدر مرا بس که بگوم: تنها تو بودی که در مشکلات زندگی، مرا همراهی کردی. فرزندان مان را با ایمان بزرگ کن و بیشتر به فکر دین اسلام باش و قوانین اسلام را از بزرگان فرا گرفته و به فرزندان مان یاد بده. فرزندانم! شما را سفارش می کنم که همیشه و در همه حال از مکتب اسلام و خدا دست بر ندارید و افتخار نمایید که پدر شما راهش را با آگاهی انتخاب نمود و تا سرحد شهادت پیش رفت و برای شما مجد و عظمت را به یادگار گذاشت؛ شما را به خدا می سپارم. امت اسلام! دست از اسلام و رهبر بر ندارید که به حق پیغمبر دوران است. مهریه همسرم را طبق عقدنامه بپردازید و تمام اموال زندگی ام متعلق به همسرم می باشد و امیدوارم با تحمل صبر و استقامت، همیشه در زندگی موفق باشد. همسرم! من همیشه از شما راضی بودم و راضی خواهم بود و اگر اجازه شفاعت داشتم و شهید شدم، حتماً تو را شفاعت خواهم کرد. با پدر و مادرم صمیمی باش و با هم زندگی کنید که خداوند -ان شاء الله- فرج امام زمان(عج) را زودتر برساند. دعا و توسل را فراموش نکن و فرزندان مان را اهل دین تربیت کن و به آن ها نماز بیاموز و قرآن را به آن ها یاد بده و سعی کن انسان هایی مفید برای اجتماع باشند.۱ (۱۳۷۹۸۱۹) بنده رو سیاه؛ محرمعلی زینلی ۹/۱۰/۶۵