شهید، مصطفی ارداقیان: پدر جان! من از شما بسیار بسیار سپاسگزارم که اجازه ی شرکت در نبرد با کفر را به فرزندتان دادید. از خداوند متعال برای شما طلب صبر جزیل دارم و امیدوارم که مرا حلال نموده و از زحماتی که برای حقیر کشیده اید متشکرم و به داشتن چنین پدری افتخار می کنم. همه بدانید که من هر چه داشتم و هر چه دارم، از نیکی ها، خوبی ها، به واسطه ی هدایت و تربیت شما، مادرم و برادرانم بوده است. خُب اینجاست که زبان من لال می شود و قلمم می شکند! چرا که صحبت از مادر به میان آمده است و دستم می لرزد. سلام ای وارث فاطمه! ای مادر عزیزم، ای امید زندگی ام، ای همدمم و مَحرم رنجم! آفرین بر تو باد. بالاترین درودها و سلام ها بر تو باد و عاجزانه از تو طلب حلالیت می کنم؛ چرا که همه ی وجود من از توست و تک تک سلول های من از گرمی دستهای مهربان تو جنب و جوش پیدا می کند. مرا ببخش و شیر پاکت را حلالم کن؛ چرا که شهد شربت شهادت تویی و تو و من به تو افتخار می کنیم. ای عزیزانم! چشم امام و امت به سوی دانشگاه هاست و آینده ی اسلام و ایران در گِرو سعی بی وقفه ی شما عزیزان است. مسؤولیت آمدن من به جبهه به عهده ی خودم می باشد و بر حسب وظیفه ی شرعی اقدام به این کار کردم. از خداوند متعال برای همه طلب آمرزش و توفیق و پیروزی می کنم.۱ (۱۰۳۲۴۰۷) بنده ی عاصی؛ مصطفی ارداقیان ۱/۱۱/۶۵