شهید، نقى حسین زاده: اینجانب نقى حسین ‏زاده، در دانشگاه الهى درس خوانده ‏ام که استادم، حسین(ع) تشنه لب بوده است؛ اگر در راه او کشته شدم، از امتحان پیروزمندانه بیرون آمده‏ ام و آن وقت قبول شده‏ ام. آیا تا به حال دیده اید که یک دانش آموز ابتدایی یک دفعه بیاید و برود به دانشگاه؟! من که ندیده ام! ولی موقعی که خداوند بخواهد می شود و آن موقعی است که خداوند در دانشگاه انسان سازی جنگ حق علیه باطل را به روی انسان باز کند. حقاً یک مسلمان، موقعی مسلمان است که امر ولایت را با جان و دل اطاعت کند و ما مسلمان ها -همان طور که از شادی هم لذت می بَریم- باید همان طور هم در غم دیگران غم خوار باشیم و وای به حال کسانی که شاد باشند؛ ولی در جهان یک نفر مسلمان و یا مستضعف، گرسنه شب را صبح کند! ای مردم! به خود بیایید که خداوند به ما نعمت داده است؛ آن هم نعمتی چون امام خمینی. ای مردم! قدر این نعمت را بدانید که حسین(ع) زمان است. ...و شکر خدا را به جای می آورم که این نعمت بیکران نصیب من هم شد؛ بله! این دانشگاهی که من فهمیده ام، مافوق همه ی دانشگاه ها است.۱ (۱۲۳۰۲۹۲) نقی حسین زاده ۵/۷/۶۱