شهید، قدرت الله مسگرها: پس از عرض سلام خدمت خانواده ام و دوستان عزیزم؛ امیدوارم همیشه در راه خداوند مهربان گام بردارید و از او می خواهم به من نیز ثوابی از ثواب شهیدان عطا فرماید. نخستین سخنم با پدر گرانقدرم این است: شما برای من خیلی زحمت کشیدی؛ بارها و بارها، چه از نظر مادی و چه از نظر معنوی (البته برای تمام اعضای خانواده این طور بودی)؛ ولی خدا مرا ببخشد که چقدر نافرمانی شما را کردم و شما را از خودم رنجاندم؛ امیدوارم مرا حلال کنید، اگر چه شاید دیر شده باشد! بدانید دنیا خیلی زودگذر است و آن چه مطرح است، آخرت است. مادر عزیز و مهربانم، مادر جان! شما هم مانند پدر، حق بزرگی بر گردنم داری؛ حقی که با حرف نمی شود آن را بیان کرد؛ ولی من شما را خیلی زحمت دادم. مادر مهربانم! خواهشی از شما دارم و آن این که برای من گریه نکنی و همان طور که قبلاً هم به شما گفته بودم، راضی نیستم برایم گریه کنی؛ سوره ی عصر را بخوان تا صبرت زیاد شود؛ گرچه مرگ من نباید –اصلاً- شما را ناراحت کند، بلکه باید به آن افتخار کنید؛ البته اگر من در بین شهدا جا داشته باشم! پس فقط برایم دعا کنید تا خداوند مرا جزو شهدا قرار دهد. خواهران عزیزم! صحبت بعدی ام با شماست؛ شما حق بزرگی بر گردن من دارید؛ من مسلمان خوبی نبودم؛ اما آن یک ذره مسلمانی ام را هم که داشتم، به خاطر راهنمایی های شما بود. تنها چیزی که می توانم بگویم این است که امیدوارم خداوند اجر شما را بدهد. صحبتی هم با برادران گرامی ام دارم؛ گرچه من کوچک تر از آن هستم که به شما نصحیت کنم؛ اما خواهشی از شما دارم: به راه خدا بروید، که زندگی دنیایی زودگذر است و خدا نکند که بعد از آن افسوس بخورید و پشیمان باشید که دیگر فایده ای ندارد و باید به سوی آخرت رفت.۱ (۱۷۰۴۵۸۴) قدرت الله مسگرها ۰۹/۰۳/۱۳۶۱

من تکلیف خودم را نوشتم ، نه با قلم بر روی کاغذ ، بلکه با خون خود بر خاک، باخون دل نوشتم این نامه را، در حالی که در زیر رگبار مسلسل های توپ و خمپاره ها هستم و ترکش های آن بر سرم مثل زنبور می ریزد، اما هنوز عمرم به سر نرسیده، خدایا من چه دارم در دلم که به جبهه ها آمده ام؟ خدا شاهد است که من چیزی عزیز تر از جانم ندارم که فدای دین و اسلام و قرآن نمایم. شهید قدرت اله مسگرها