شهید، قاسم علی اکبری: بارالها! از تو می خواهم این بنده ی ناقابل را جزو سربازان امام زمان(عج) قرار دهی و آن ارثی را که از امامان برای ما بجا مانده است -گرچه لیاقت ندارم- ولی تو از کَرَمت مرحمت کنی. بارالها! گرچه بنده ی گناهکارم؛ ولی به در خانه یِ باز تو آمده ام. مرا ببخش و از کَرَمت مرحمتی کن به این بنده ی ناچیز. خدایا! تو شاهد باش من به راهی رفتم که هدفی جز خدمت به اسلام و قرآن نداشتم و از تو یاری می خواهم که کمک کنی تا هر انگشتی که بر ماشه می گذارم، برای رضای تو باشد، نه برای هوای نفس و یا برای چیز دیگر. از تو می خواهم تا سرباز خوبی برای صاحب زمان(عج) و برای نایب آن خمینی بت شکن- باشم. بنده ی حقیر از شما مردم خوزنین و کسانی که حاضر هستید، عاجزانه طلب عفو و بخشش می کنم و از شما می خواهم بنده را برای خاطر خدا ببخشید. پدر گرامی ام و مادر مهربانم! از شما می خواهم مرا ببخشید. شما برای بنده زحمت زیادی کشیدید؛ اما بنده نتوانستم حق شما را ادا کنم. از شما عاجزانه خواهش می کنم بنده را ببخشید و سرپرستی بچه هایم را بر عهده بگیرید. در ضمن یک وصیت به همسرم دارم؛ همسرم! از شما می خواهم این سنت الهی را حفظ کنی؛ چون به این راه رفتنم برای رضای خدا بوده است؛ پس از شما هم می خواهم -برای رضای خدا- برای خود سرپرستی انتخاب کنی که هر آنچه رضای خداست، رضای من است و از شما می خواهم مرا ببخشی؛ چون -در مدتی که با شما بودم- برای بنده زحمت زیادی کشیدی. در آخر، بنده که در دنیا چیزی ندارم؛ ولی اگر خواستید برای من چیزی خرج کنید، به رزمندگان بدهید تا بتوانند با دشمن اسلام بجنگند و نگذارند خون هزاران شهید پایمال گردد.۱ (۱۵۲۶۱۴۹) قاسم علی اکبری ۰۱/۰۲/۱۳۶۱