شهید، مهدی عبداللهی: خدایا! من عاشقت شدم؛ پس از تو می خواهم مرا بکشی، اگر لایق هستم. خدایا! خودت فرمودی: «فبشر عبادی الذین یستمعون القول فیتبعون احسنه»؛ من هم سخن ها را شنیدم و بهترین را استفاده کردم. پدر و مادر عزیزم! اگر من شهید شدم، افتخار کنید که فرزندی در راه اسلام داده اید. به خدا من غصه می خورم و حسرت می بَرم، وقتی خانواده ای شهید می دهد و ما نداده ایم! شما راه مرا ادامه دهید و مرا ببخشید که نتوانستم برایتان فرزند خوبی باشم. برادران و خواهرم! راه مرا ادامه دهید و پیام مرا به همه ی مردم برسانید و به آنان بگویید: امام را تنها نگذارید و برای امام دعا کنید. برادران! شما نماز را ترک نکنید؛ چون نماز پایه ی دین است. مادر عزیزم! پیام مرا زینب وار به مردم برسان و صبر کن؛ چون من راه حسین(ع) را می روم. شما دوستان و برادران! راه مرا ادامه دهید و این منافقین ضد خدا را سرکوب کنید و نماز را فراموش نکنید. مادر و پدرم! برای من گریه نکنید؛ چون شهید گریه ندارد. اگر خواستید گریه کنید، برای غریبی حسین و علی اکبر گریه کنید؛ من راه این مَردان خدا را ادامه دادم. (۱۵۰۶۲۷۰) مهدی عبداللهی ۱۲/۱/۶۱