شهید، رحیم قاسمى: لحظه‏ ها با ارزش است و باید راه خود را انتخاب کرد؛ یا به صف یاران حسین(ع) زمان پیوست یا میدان را براى یزیدیان زمان خالى گذاشت. نه! هرگز من این کار را نخواهم کرد. چگونه است کسى که به فرمان رهبرش و به دنبال پیام امامش، قدم در راه ولایت فقیه بِنَهد، آن وقت ولى خود را تنها بگذارد؟! نه، هرگز! من خواهان آن نیستم که براى دفاع از میهنم کوشا نباشم؛ چون وظیفه ی خود دانستم که براى دفاع از وطن، اسلام و ناموس تلاش کنم. حال براى مقابله با دشمن بعثى به جبهه مى‏ روم و این وصیت نامه را در صحت و عقل کامل، در مورخ ۱۹/۱/۶۵ می نویسم. خداوندا! به من یارى ده تا در میدان کارزار حاضر و هم چون یاران امام حسین(ع) بجنگم و به وظیفه ی اسلامى خود عمل نمایم. اگر شهید شدم، بدانید راه شهیدان بهترین راه‏ ها است. ...و تو اى همسر عزیزم! تو را نیز در این مدت پنج سال زندگی مان آزرده کردم. مى‏ دانم که بعد از خداوند امیدت به من است؛ اما تو را به خدا می سپارم. تو نیز امیدت به او باشد که او یاریت خواهد کرد و همین باعث مى ‏شود، دورى مرا تحمل کنی و کمتر رنج بکشى؛ چون به خاطر خدا قدم در این راه گذاشتم. تو هم باید صبر کنی تا قدم در راه شهیدان گذاشته باشى که هم خدا از تو راضى باشد و هم من خشنود گردم. در تربیت فرزندانمان بسیار دقت کن! پسرم را به مکتب قرآن بگذار و به دخترم حجاب اسلامى بیاموز و آنى از تحصیل آنها غفلت نکن تا یادگارى مذهبى از من بماند. ...و شما اى خواهرانم! پیرو راه شهیدان باشید و از فرزندانم نگهدارى کنید تا یادگارى از من بماند. از همه مى‏ خواهم پشتیبان و طرفدار انقلاب اسلامى باشند و امام را تنها نگذارند و تداوم بخش راه شهدا باشند. (۱۵۷۹۱۱۳) رحیم قاسمى ۱۹/۱/۶۵