شهید، پرویز زرّینی: این مکتوب را کسی می نویسد که عشق شهادت و رسیدن در او به اوج رسیده است. آری! عشق او، عشق به الله و عشق به شهادت در راه او است. عشقی است که پایان ناپذیر است و همان عشقی است که او را به جبهه کشانده و در مصاف با دشمنان قرآن به آن عشق می رسد. من از آغاز جنگ تحمیلی، عشق جبهه را داشتم و همیشه در پی آن بودم که -در فرصتی مناسب- عازم جبهه ی نبرد حق علیه باطل شوم و حال نیز که برای بار دوم عازم جبهه شده ام، هدفم پیروزی اسلام و سرنگونی رژیم بعث عراق و آرمان و آرزویم، شهادت در راه خدا است؛ چرا که سعادت و خوشبختی و خوشی را در این می بینم و -ان شاء الله- که به این فیض عظیم نایل و سرافراز خواهم شد. از تمامی برادران عزیزم می خواهم که -همیشه و در همه حال- پشتیبان جمهوری اسلامی و اسلام عزیز باشند و صفوف مستحکم خود را در نمازهای جمعه و جماعات و دعاهای کمیل و توسل حفظ کنند و در مواقعی که می بینند جبهه ها نیاز به کمک دارد، به جبهه ها بشتابند و با عمل به این تکلیف الهی از ادامه دهندگان راه شهدا باشند. ...و هان ای خواهران! الگوی تان زهرا(س) باشد و بس؛ چرا که زهرا(س) از تمام کمالاتی که یک زن -چه از جنبه ی مادی و چه از جنبه ی معنوی- باید داشته باشد، دارا بود و با مَردی ازدواج کرد که الگوی مردان جهان است و در حال حاضر پیام رزمندگان و شهدا به شما خواهران این است که با تمام وجود حجاب تان را حفظ کنید و -همیشه و در هر موقعیتی- پشتیبان اسلام و جمهوری اسلامی باشید. ...و حال یادی می کنم از پدر و مادر عزیزم؛ پدر جان! از شما سپاسگزارم که در این مدت زندگی مزحمت زیادی را متحمل گردیدی و لذا به گردن این جانب حق عظیمی داری. خُب به هر حال باید مرا عفو کنی و از من رضایت داشته باشی و شما ای مادرم! که شب ها به خاطر من نخوابیدی و از من در مواقع مریضی پرستاری کردی و همیشه یار و یاورم -در تمامی کارها- بودی. این جانب زندگی خویش را مدیون زحمات بی دریغ شما عزیزان می دانم و از شما طلب حلالیت می کنم و از خدای متعال بقای حیات شما و سرافرازی و موفقیت تان را در دنیا و آخرت مسألت دارم. (۱۳۷۲۴۴۴) پرویز زرّینی ۲۰/۱۲/۶۴