شهید، على زرکشان: سلام؛ اى پدر عزیزى که مرا به این سن و سال رساندى و زیر سایه اسلام و قرآن بزرگم کردى! پدر جان! من معذرت مى خواهم که نشد زحماتى را که براى من کشیدى، جبران کنم. از شما خواهش مى کنم مرا ببخشى. پدر! از این که من به شهادت رسیدم، هیچ ناراحت نشو و افتخار کن که یک چنین فرزندى در راه خداوند دادى. سلام؛ اى مادر جان! نمى دانم چه بگویم. مادرم! قبل از این که من به جبهه بیایم، آن روزى که از خانه بیرون آمدم، یاد حضرت قاسم افتادم که از در خیمه گاه بیرون آمد و ام لیلا، مادرش خیره خیره به قد و بالاى او نگاه مى کرد. مى دانم شما هم مرا هم چون حضرت قاسم به میدان فرستادى و حال فکر مى کنم که این همه زحمات شما را چگونه جبران کنم. مادر جان! من که نمى دانم این همه غصه ها و رنج هایى را که کشیدى، چطور جبران کنم؛ اما مى دانم که حتماً در خدمت فاطمه زهرا (س) رو سفید هستی. خواهرم! مرا ببخش که نتوانستم بیایم خدمت شما و خداحافظى کنم. پیام من به شما این است: زینب وار از خون شهدا پاسدارى کن و امیدوارم در کارهایت موفق باشی. از شما خانواده عزیزم مى خواهم که در مجالس شهدا شرکت کنید. این شهدا بودند که ما را از بند شرق و غرب رهایى دادند. پشت سر امام حرکت کنید و با ولایت باشید.۱ (۱۳۷۱۴۷۱) دیدار، کربلا ۱۳/۱۱/۶۴ دیدار ما در روز محشر