شهید، نصرت الله خلفی: پدر جان! بعد از شهادت من هیچ نگران نباشید؛ چرا که این راه را آگاهانه انتخاب نموده ام و به یاران امام حسین(ع) پیوستم. مادر جان! از شما می خواهم که شیرت را به پسرت حلال کنی و از برادران و خواهرانم تقاضا دارم همیشه گوش به فرمان امام باشند و مرا نیز حلال کنند. از برادرانم می خواهم که راه مرا انتخاب کرده و ادامه دهند. من آن قدر به جبهه می روم و می جنگم تا شهید شوم. ای جوانان! نکند در رختخواب ذلت بمیرید که حسین(ع) در میدان نبرد شهید شد. ای جوانان! مبادا در غفلت بمیرید که علی(ع) در محراب عبادت شهید شد و مبادا در حال بی تفاوتی بمیرید که علی اکبر حسین (ع)، در راه حسین(ع)و با هدف، شهید شد. ای مادران! مبادا از رفتن فرزندان تان به جبهه جلوگیری کنید که فردا در محضر خدا نمی توانید، جواب زینب(س) را بدهید که تحمل ۷۲ شهید را نمود. همه مثل خاندان وهب جوانان تان را به جبهه های نبرد بفرستید و حتی جسد او را هم تحویل نگیرید؛ زیرا مادر وهب فرمود: «سری را که در راه خدا داده ام، پس نمی گیرم!»۱ (۱۲۷۳۷۰۲) نصرت الله خلفی ۱۷/۱۱/۶۴