شهید، امیر مِنّی: سلام به تو ای رهبر بزرگ! و سلام به تو ای پدر و ای مادر! سلام به شما که این گونه فرزندان خود را در دامان پاک خویش پروراندید و او را به خدای خود هدیه کردید. آری! بدانید که آزادانه و آگاهانه انتخاب کردم و تنها هدفم -در تمام ناامیدی ها- عاشقانه در راه خدا گام نهادن بود. آری، پدر و مادر! در مرگ من به جای غم و اندوه، شادی و مباهات را برگزینید تا دیگران ادامه دهنده ی راهم باشند. بر سنگ مزارم ناکام ننویسید؛ زیرا خود این راه را انتخاب کردم. هموطنانم! قدر این امام عزیز را بدانید؛ شما را به خدا سوگند، همواره رهرو راهش باشید که راهش جز راه حسین(ع) نیست. برادر مهربانم! بدان و آگاه باش که برادرت آگاهانه راهش را انتخاب کرد و کسی مرا اجبار نکرد و این خودم بودم که خواستم به ندای «هل من ناصرٍ ینصرنی؟» حسین(ع) پاسخ دهم. آری، برادرم! من می روم تا دنیا بداند، دانش آموزان به خاطر خدا، قرآن و اسلام، از پدر و مادر و درس و زندگی شان دور شدند و این چنین مشکلات را تحمل می کنند. ...و اما تو ای خواهرم! قبل از هر چیز می خواهم بگویم که استعمار از سیاهی چادر تو بیشتر از سرخی خون من می ترسد؛ با حجاب خود منافقین را به لرزه درآور و این چنین باش تا مُرید زینب(س) باشی. در پایان موفقیت همه ی شما را آرزو می کنم و از خدا می خواهم همیشه شاد باشید.۱ (۱۷۲۹۱۴۵) امیر مِنّی