شهید، علی شالی: وصیت مى‏ کنم بعد از شهادتم براى من گریه نکنید؛ چون گریه کردن شما باعث خوشحالى دشمن است و هم چنین اگر مى‏ خواهید من ناراحت نشوم، تا آنجا که مى‏ توانید اشک نریزید و بدانید که محبت به من همان ادامه دادن راه من است. اگر من نتوانستم به کربلا بروم و شما توفیق آن را پیدا کردید، از شما مى ‏خواهم کمى از خاک آنجا را بیاورید و بر مزارم بریزید، شاید این کار موجب شفاعت من در آن دنیا شود. بدانید آرزوى من شهادت بود و حالا که به آرزوى خود رسیدم، شما نباید از این واقعه ناراحت باشید. دیگر این که از شما مى‏ خواهم هیچگاه از خط ولایت فقیه خارج نشوید؛ که همانا خط اسلام است وامام عزیزمان را -تا خون در رگ شماست- تنها نگذارید. از خانواده عزیزم مى‏ خواهم از هیچ ارگانى توقع نداشته باشند؛ چرا که آن ها باید مُزدشان را از خدا بخواهند، نه از دنیا و به خواهران خود نیز سفارش مى ‏کنم حجاب شان را حفظ کنند. وصیتم به امت حزب الله؛ از شما مى‏ خواهم تا آنجا که مى ‏توانید جبهه ‏ها را خالى نگذارید؛ چه در زمان عملیات و چه غیر آن و کمک به جبهه‏ ها را هیچ وقت فراموش نکنید. از این که نتوانستم آن طور که باید، دِین خود را نسبت به اسلام و انقلاب ادا کنم، از همه معذرت مى‏ خواهم و شرمنده ‏ام. از شما مى‏ خواهم نگذارید خون شهدا به وسیله کافران پایمال شود. برادران پاسدارم! نگذارید جاى آن هایى که شهید مى‏ شوند، خالى بماند و تا آنجایی که مى‏ توانید جاى آن ها را پُر کنید و هر چقدر مى‏ توانید حرمت پاسدارى را -آن طور که امام مى‏ فرماید- حفظ کنید. از شغل مقدس پاسدارى فقط به نگهبانى در عملیات ها و یا کارهاى جزیی دیگر بسنده نکنید و به کارهایى بپردازید که در حال حاضر و آینده به درد اسلام بخورد. آیا تا به حال فکر کرده ‏اید که جاى برادران شهید: حسن باقرى، مجید بقایى، جهان‏ آرا و چراغى و نیز جاى حسین حداد، مسعود پرویز، على مردانى، على میوه ‏چین و سعید قنبرى را -که در قزوین خودمان بودند- چه کسى مى‏ خواهد بگیرد؟ تا آنجا که مى‏ توانید کارى کنید که جاى این عزیزان خالى نماند و بدانید هر کارى که انجام مى‏ دهید، همیشه زیر ذره‏ بین است و خدا و خلق خدا، همیشه ناظر اعمال شما هستند. از خانواده‏ ام مى‏ خواهم اگر امکان داشت مرا کنار قبر شهید میوه‏ چین یا شهید قنبرى دفن کنند. به فامیل ها و آشنایان بگویید برایم گریه نکنند و به جاى آن با انقلاب همراه شوند و همیشه در خط ولایت فقیه بمانند و بدانند که این راه، راه اسلام است. سه آرزو دارم: شهادت، بدن بدون غسل و بدن مُعطر. استاد مطهرى مى‏ گوید: «کار شهید سوختن و روشن کردن است.» آرى! براى روشن شدن راه ایمان و اسلام، احتیاج به سوختن است و اسلام احتیاج به خون جوانان دارد.۱ (۱۴۲۰۵۷۴) على شالى ۹/۳/۶۲