شهید، محمدتقی جمالی: پدر و مادر عزیزم! از اینکه فرزند حقیر شما به فیض شهادت نایل آمده است، ناراحت نباشید و به این سعادت افتخار و از خدای خود، برای این بنده ی حقیر -چون من خیلی گنهکارم و در درگاه خداوند روسیاه هستم- طلب مغفرت کنید. ای پدر و مادرم! از گناه کردن، به خصوص از غیبت، تهمت، دروغ و... بپرهیزید؛ (انجام این گناهان در اکثریت مردم وجود دارد!) لذا دیگران را نیز از این بابت با اطلاع سازید. خدا را همیشه به یاد داشته باشید و هیچ وقت از او غافل نشوید؛ همانطور که پیامبر (ص) فرموده است: «الهی! لا تکلنی علی نفسی طرفه عین ابداً»؛ خدایا! مرا حتی به قدر یک چشم بر هم زدن، به حال خودم وامگذار. ای کسانی که به علت هایی از این انقلاب کناره گیری می کنید! عذاب شما بیشتر از کسانی است که هیچ موقع در صحنه نبوده اند؛ زیرا خدا کسانی را که پشت به جبهه و راه خدا می کنند، را به ذلت و خواری می افکند؛ پس بیایید برای رضای خدا کار کنید. من، در حالی این وصیتنامه را می نویسم که چیزی به رفتنم نمانده است؛ از کلیه ی برادران و خواهران التماس دعا دارم. اگر توفیق پیدا کردیم که به زیارت امام حسین(ع) برویم، شکر خدا؛ ولی اگر توفیق نیافتیم، عوض ما نیز زیارت کنید. چرا که چیزی به کربلا رفتن نمانده است؛ خود را آماده ی رفتن کنید!۱ (۱۱۹۳۸۶۱) محمدتقی جمالی ۲۰/۱۲/۱۳۶۳