نام | علیرضا گروسی |
نام پدر | محرمعلی |
نام مادر | عشرت |
محل شهادت | دشت آزادگان |
بیوگرافی |
گروسی، علیرضا: سوم دی ۱۳۴۴، در روستای اسدآباد از توابع شهر قزوین به دنیا آمد. پدرش محرمعلی، خشکبار و آجیلفروش بود و مادرش عشرت نام داشت. تا اول راهنمایی درس خواند. از سوی بسیج در جبهه حضور یافت. هفتم اسفند ۱۳۶۲، در دشتآزادگان به شهادت رسید. پیکرش مدتها در منطقه برجا ماند و سال ۱۳۷۵پس از تفحص در شهر زادگاهش به خاک سپرده شد. |
محل تولد | قزوین - اسدآباد | تاریخ تولد | ۱۳۴۴/۱۰/۰۳ |
محل شهادت | دشت آزادگان | تاریخ شهادت | ۱۳۶۲/۱۲/۰۷ |
استان محل شهادت | خوزستان | شهر محل شهادت | دشت آزادگان |
وضعیت تاهل | مجرد | درجه نظامی | |
تحصیلات | اول راهنمائی | رشته | - |
عملیات | سال تفحص | 1375 | |
محل کار | بنیاد تحت پوشش | ||
مزار شهید | قزوین - قزوین |
در صورت داشتن تصاویر یا اطلاعات بیشتری از شهید می توانید آنها را در اختیار ما قرار دهید تا در سایت قرار گیرد
تصاویر
اسناد
وصایا
شهید، علیرضا گروسی:
ای امت شهیدپرور همیشه در صحنه! بیدار و آماده باشید که دشمنان در کمینند و سعی دارند با توطئه های پی در پی، انقلاب ما را به نابودی بکشانند و خون هزاران هزار شهید زنده را پایمال کنند.
پدر مهربانم! امیدوارم فرزند حقیر خود را ببخشی. م یدانم که شما را زیاد اذیت کردم؛ اما امیدوارم از سر تقصیراتم بگذری و مرا حلال کنی، که اگر خدا خواست شما هم به کاروان خانواده ی شهدا بپیوندید و من نیز به کاروان شهیدان!
مادر مهربانم! امیدوارم شیرت را حلالم کنی که چنین فرزندی تقدیم اسلام و راه خدا کردی و به خودت ببالی که مادر شهید هستی. زینب وار راه شهیدان را ادامه ده و همین طور تو پدر عزیزم! اگر خدا خواست و من شهید شدم، برایم گریه نکن. برای مظلومیت حسین(ع) و یارانش گریه کن. در ضمن به سخنان پیامبرگونه ی امام گوش فرا دهید و از ولایت فقیه اطاعت کنید.
پدر عزیز و مادر مهربانم! به نماز جمعه و دعای کمیل بروید؛ چون که این صف های فشرده، لرزه به اندام دشمنان می اندازد.
پدر و مادر مهربانم! این جان را همین طور که خدا به شما داده است، دوباره خواهد گرفت؛ پس چه بهتر که در راه خودش بگیرد. ما باید شُکر کنیم و با تمام قدرت در برابر زورگویان و ابرقدرت ها بایستیم و دفاع کنیم از میهن اسلامی و قرآن و مکتب که وظیفه ی هر مسلمان است. من دیگر صبر و طاقت این را نداشتم که ببینم یک عده در جبهه ها به شهادت می رسند؛ ولی من هنوز در خانه هستم.۱ (۱۶۴۴۰۵۷)
علیرضا گروسی
۲۹/۱۱/۱۳۶۲