شهید، محمود رضایی: انسان روزی به دینا می آید و روزی هم از دنیا می رود؛ پس چه بهتر است که در راه خدا بمیرد. واقعاً در راه خدا کُشته شدن، سعادت می خواهد و این انقلاب ما با خون شروع شد و با خون هم باید پیروز شود. ۱- دست از امام و اسلام بر ندارید که بر سر ما آنی خواهد آمد که بر سر کوفیان آمد. ۲- برای بقا و عمر و سلامتی امام، دعا کنید. ۳- نگذارید عده ا ی فرصت طلب، خون شهیدان را پایمال کنند. ۴- ظلم را سرکوب کنید؛ هر جا که باشد. ۵- برادران عزیز! بشتابید که حق گرفتنی است؛ نه دادنی. ۶- ملت انقلابی ایران! وحدت را حفظ کنید؛ زمانی بیچارگی ما سر می رسد که تفرقه بین ما زیاد شود. ...و اما ای برادران! وقتی جنازه ام آمد و به خانواده ام هدیه شد، دوست دارم پدر و مادرم سجده شُکر بجا آورند و از خداوند برایم طلب مغفرت کنند که -ان شاء الله- بهشت از آن صابرین داغدیده می باشد. پدرم! خیلی برایم زحمت کشیدی؛ ولی من نتوانستم دِینم را به تو ادا کنم. دست و پایت را می بوسم و امید است مرا حلال کنی. مادر عزیزم و ای بعد از خدا، امیدم! هیچ کس به قدر تو برایم زحمت نکشید. آفرین بر شیر پاکت. خداوند تو را با حضرت زهرا(س) محشور کند. دست و پایت را می بوسم؛ حلالم کن.۱ (۱۳۴۲۰۷۳) محمود رضایی