شهید، احمد اللهیارى: خداوندا! رضاى تو، رضاى من است؛ پس اى پروردگار متعال! مخواه که دشمنان اسلام بر ما پیروز شوند. خداوندا! آنها براى نابودى دین تو و حق و عدالت، کمر همت بسته ‏اند؛ پس ما را یارى کن تا آنها را شکست داده، از صحنه ی روزگار خارج کنیم؛ چرا که آنها مى‏ خواهند، اسلام را نابود کنند، ولى کور خوانده ‏اند! چون تا وقتى ما ملت مسلمان ایران، رهبرى پیامبرگونه، چون امام خمینى داریم، هیچ قدرتى نمى‏ تواند در برابر انقلاب ما قد علم کند. ما همیشه آماده ‏ایم، که دست آنها را نه تنها از سر ایران، بلکه از سر همه ی مظلومان جهان، کوتاه کنیم. ما مى‏ خواهیم، به رهبرى امام خمینى، پرچم پر افتخار اسلام را، در سراسر جهان به اهتزاز در آوریم. اکنون من به یارى خدا، قصد دارم تا جایى که در خود توان جنگیدن دارم، یعنى تا لحظه ‏اى که نفس مى‏ کشم، با فریاد رساى اللّه اکبر، همچون تیر آتشین، بر قلب مزدوران کافر فرود آیم؛ چرا که امروز ملت مسلمان و رزمندگان ما با پیروى از مکتب سرخ تشیّع، ادامه دهنده ی راه سرور شهیدان، امام حسین(ع)در کربلا‏هاى ایران هستند و از غرب گرفته تا دشت خوزستان، با عزمى راسخ و توکّل به خدا، به نداى «هل من ناصر ینصرنى؟»، حسین زمان، جواب می دهند. این بنده ی حقیر نیز امیدوارم، قطره‏ اى باشم از دریاى خروشان انقلاب؛ انقلابى که خارى است در چشم دشمنان اسلام و کفر جهانى. آرى! من مى‏ روم، تا شاید دین خود را نسبت به انقلاب و خون شهیدان پاک باخته، ادا کنم. من، لبیک گویان، در میدان نبرد با کفار، سینه ی دشمنان اسلام را خواهم شکافت و اگر شهادت نصیب من شود، در حقیقت آن لحظه، برایم شیرین ‏تر از عسل خواهد بود. اگر من، در راه خدا به شهادت برسم، افتخار مى‏ کنم؛ شما هم باید افتخار کنید. آرى! شما باید افتخار کنید که برادرتان در راه خدا و دین خدا، جان خود را هدیه مى‏ کند و به جمع شهداى اسلام مى‏ پیوندد.۱ (۱۰۷۱۰۳۲) احمد اللهیاری