شهید، سیداحمد طباطبایی زواره ای: خدمت خانواده ی عزیزم، سلام؛ اگر از حال من خواسته باشید، بحمدالله سلامت بوده و در سنگرهای عشق و حماسه دعاگوی تمامی عاشقانی -که به عناوین مختلف، قلب هایشان برای نصرت مسلمین عالم شیعه می طپد- می باشم. دوری از شما آن هم در شرایط حماسی که اینک دارم برایم بس دشوار است. اما آنچه که این دشواری را بر من سهل می گرداند جبهه هایی است که وسعتش وسعت قلب هایی پاک و به عمیق جان مستمندان و مشتعل آزاد مردانی است که دم گرم و گذارنده آنان از لوله های آتشین سلاح های شان بیرون زده و مشت های بی تکیه شان به رعشه ترسی نشانیده است. لذا آن چیزی مرا و سایر هم رزمانم را مصمم ساخته، فریاد مظلومانه کودکانی است که چشم های پاک و معصوم شان هر لحظه به ماتم پدران و مادران شان نشسته و اشک های شان از کین ستمگران بر گونه های کودکانه شان جاری است و این ماتم ها و اشک ها و مظلومیت ها چنان در قلب های رزمندگان خداجویمان تأثیر گذارده که جان بر کفان جبهه ها، به دستی سلاح و به دستی دعای زوال ظلم و آرزوی زدن لبخند پیروزی را بر چهره های امت اسلامی دارند. والده عزیزم! آن طوری که که محاسبه کرده ام، در آینده ای نزدیک فرزندم به دنیا خواهد آمد. به او بگویید که اگر دختر است اولین کسی باشد که جانش را فدای ارزش هایش می کند. آن طور که سکینه بود. و بهترین کسی باشد که ارزش هایش را محافظت نموده، درست آن طور که زینب (س) بود . و به او بگویید که اگر پسر است چون ابوذر باشد. به او بگویید که پدرش چه کرد تا او هم چنین کند. خاک قبرم را به فضا بپاشید تا همه شاهد آزادگی مان باشند و بگذار باز خاکم بسوی خونم به عالم برسد. تا همه بفهمند که خون من و سایر هم سلاحانم به پاکی ریخته شده است. به پاکی. ۱۴۸۵۳۷۳ سید احمد طباطبایی