شهید، اسماعیل برزگر: در حالی که سه سال از پایان جنگ تحمیلی می گذرد و مزدوران بعثی -با آن همه جنایات- از خاک کشور عزیزمان بیرون رانده شده اند، به خدمت مقدس سربازی اعزام شدم؛ البته، این یکی از آرزوهای همیشگی من بود، که روزی بتوانم سرباز اسلام شوم و در راه خدا بجنگم. بارها به «سپاه» و «بسیج» مراجعه نمودم؛ ولی به دلایلی نتوانستم به جبهه بروم، تا این که در سال ۶۹ به سربازی رفتم. سرباز در این دوره، سرباز اسلام است. به این راه با دید کافی نگریسته و خودم انتخاب کردم. راهی که پیامبران و امامان ما % انتخاب کرده بودند؛ یعنی راه جنگیدن در راه «الله» و «جهاد» برای احیای دین خدا. دینی که هزار و چهار صد سال از ظهور آن می گذرد و بارها سرمایه داران و اشرافیان خواسته اند که این دین را از بین ببرند؛ ولی به کوری چشمشان، همیشه مأیوس شده اند و دین خدا همیشه پیروز است. افتخار می کنم که من هم یکی از سربازان «الله» باشم. سلام به تو ای پدر گرامی ام! ای امیدم، ای کسی که همه ی هستی ات را در راه خوب زیستن من فدا می کردی! حال که من به سن بلوغ رسیده ام و باید عصای پیری دست تو باشم، تقدیر الهی چنین شد، که برای انجام وظیفه به خدمت سربازی اعزام شوم. گرچه هیچ زمانی نتوانستم موجب رضای تو باشم؛ ولی از تو می خواهم مرا ببخشی و همیشه حامی اسلام و مظلومان و پیرو امام باشی. ای مادر عزیز، ای همه هستی ام، ای عزیزی که وجود ناچیز من فقط به اسم شیرین تو زنده است و ای کسی که شب های درازی را نخوابیدی و بالای سرم نشستی تا من در آسایش باشم! بر تو درود و سلام می فرستم و امیدوارم مرا ببخشی.۱ (۱۱۱۳۳۲۵) سرباز راستین اسلام؛ اسماعیل برزگر ۰۱/۰۳/۱۳۷۰