شهید، جعفر عزیزمحمدی: امروزه، زندگی را همین تحرک ظاهری می دانند و مرگ را نیز مرگی ظاهری؛ ولی مرگ و زندگی برای من مفهوم دیگری دارد. چه بسا کسانی هستند که حیات ظاهری دارند، ولی در اصل مُرده اند و کسانی هم هستند که سال ها پیش به ظاهر مُرده اند، ولی آنان زنده اند. تعبیری که من از زندگی دارم این است که انسان باید یا زیر سایه ی احکام قرآن و حکومت قرآن بر جامعه زنده باشد یا شهادت را قبول کند و هرگز تن به ذلَّت ندهد که در این صورت هم انسان زنده است؛ ولی زندگی کردن زیر سلطه ی متجاوزان وکفار، مرگ ذلَّت باری است که انسان -خود به خود- دچار آن می شود. هر انسانی دوست دارد زنده باشد و من هم این چنینم؛ ولی نه این زندگی که امروزه تعبیر می کنند... زندگی در جامعه ای آلوده به فساد و تباهی و جامعه ای که کفر و الحاد بر آن حکم می راند و انسان را از خود بیگانه می کند. من مرگ را می پذیرم و به جنگ با کسانی که می خواهند جامعه ی ما را به فساد و تباهی بکشند و دوباره زیر یوغ بیگانگان بکشند، برمی خیزم و عاشقانه در راه رضای خدا به جبهه های جنگ با کفار بعثی می شتابم که در این جنگ خدا یار و یاور ما است. در این جنگ، نصرت و پیروزی با خط ما است و ما همیشه پیروزیم و اگر موفق به بیرون راندن متجاوزان از خطه ی پاک میهن اسلامی خود شدیم، بر دشمنان ظفر یافته ایم و اگر شهادت، بزرگترین سعادتِ جاودانی -که آرزوی دیرینه ی ما است- نصیب ما شد، پیکرمان روی دسته ای شما پیام رسانان پیروز اسلام بر کفار متجاوز خواهد بود. جعفر عزیزمحمدی