شهید، محمودرضا سانی خانی: پدر و مادر عزیزم! من فرزند کوچک شما و مقلد روح خدایم و بر این اساس است که فرمان امام را لبیک گفته و عازم جبهه گشتم. باری، ای پدر و مادر عزیزم! حمله ای در پیش داریم و ۹۰ درصد امکان شهادت و یا زخمی شدنم هست. اگر سعادت شهادت را پیدا کردم، برایم به جای خرما، شیرینی بدهید و به جای عزای من، برای سرور شهیدان حسین بن علی(ع) عزاداری کنید. ای پدر و مادر جان! وقتی در خونم غوطه ور شدم، ناراحت مباش؛ چرا که خون من از خون شهیدان رنگین تر نیست. پدر جانم و مادر عزیزم و برادران و خواهرانم! بدانید اگر خدا شهادت مرا قبول کرد، شما را در روز قیامت -حتماً و حتماً- شفاعت می کنم. شما از این که پسری را برای قربانی در راه اسلام و قرآن دادید، ناراحت نباشید؛ بلکه خوشحال باشید. در خاتمه عذر می خواهم که با عجله نوشتم؛ چون هوا دارد تاریک می شود و بوی خون می آید! در مقری در کوه ۱۱۰۰ تک درخت هستم و شب حمله. ۹/۸/۶۲ محمودرضا سانی خانی