شهید، مصطفی بدری: سلام و درود به رهبر عظیم الشأن، امام خمینی و سلام و درود بر امت شهیدپرور ایران؛ امتی که از هیچ کمکی دریغ نمی کنند، حتی با دست خود فرزندان خویش را به کربلای ایران روانه می سازند و شهادت آنان را افتخار و سعادت می دانند. باری! پدر جان! تو باید افتخار کنی که عزیز خود را برای اسلام فدا نموده ای. ...و عزیزان! اگر سعادت نصیبم شد و کشته شدم دعا کنید که خداوند مرا در زمره ی شهیدان درگاهش قرار دهد و در ضمن مرا غسل نکنید و کفن ننمایید و با همان لباس رزمی خون آلودم دفن کنید؛ چون سرور شهیدان، رهبرم حسین(ع)نه کفن داشت و نه آن را غسل دادند و من نیز می خواهم حسین گونه بمیرم و حسین گونه دفن شوم؛ ان شاء الله پدر و مادر و خواهران و برادرانم! می خواهم برایم گریه نکنید و اگر هم اشکی ریختید، اشک شوق باشد؛ اشک سپاسگزاری از خداوند باشد؛ چرا که این هدیه ی ناقابل شما را پذیرفت و من به آرزویم رسیدم؛ آرزویی که انتظار آن را می کشیدم. ...و اما شما امت شهیدپرور! به سخنان امام امت گوش دهید و به خدا توکل کنید و با خوشرویی و مهربانی با یکدیگر رفتار کنید و گذشت و ایثار داشته باشید و از خانواده های شهدا و مجروحین و جانبازان عیادت کنید و در تربیت عزیزانتان کوشا باشید. ...و شما مادران و خواهران! وظیفه ی خطیری به عهده دارید. شما باید تلاش کنید تا فاطمه گونه باشید و در تربیت فرزندانتان کوشا و در آیین همسرداری و ازدواج و اخلاق و حیا و پاکدامنی از فاطمه زهرا (س) درس بگیرید. از شما پدر عزیزم و مادر مهربانم! می خواهم که مرا به بزرگی خودتان ببخشید و از شما نیز تقاضا دارم که فرزندانم را علی گونه و فاطمه گونه تربیت کنید. ...و از شما ملت شهیدپرور شریف آباد می خواهم که حلالم کنید و مرا ببخشید.۱ (۱۱۰۹۴۵۲) مصطفی بدری