شهید، سیدکاظم میربابایی: به نام خداوند بخشندهْ مهربان؛ به نام کریم و صمدی که به وجودمان استواری بخشید و روح مان را به راهی پاک و مُنزَّه سوق داد تا با تمام اِدراک خود، رهرو انبیا خدا باشیم و راه پیغمبر(ص) و امامان را در پیش گیریم. ما با برادران شهید خود پیوندی بستیم و همان پیوند و احساس مسؤولیتی که در خود احساس می کنم، مرا به اشتیاق، عاشق بودن و عشق ورزیدن در راه آن ها وا می دارد و فلسفه ی آن این است که ما از اوییم و به سوی او می رویم و اشتیاق ما در راه خداوند و عاشق بودن در راه و مکتب مان و گرفتن فیض الهی، یعنی پیوند با «لقاء الله» و عشق ورزیدن به خدایی که چنان فهم و اِدراکی به ما داده است که از سایر حیوانات متمایز شویم؛ شُکر به نعمات خداوند یکتا که به ما عقل و هوش کامل عنایت فرمود. به پیشگاه مقدس تو ای امید مستضعفان! روی می آورم که اگر از من خطایی سرزده است یا در گذشته اشتباهی کردم، طلب آمرزش کنم. در زندگی ام سعی داشتم که از اسلام عزیز و این انقلاب بزرگ اسلامی -تا پیروزی نهایی و تا آخرین رمقی که دارم- دفاع کنم. (۱۷۴۷۷۸۵) سیدکاظم میربابایی

من بچه شمشیر و بچه شهید پرور ایرانم، بچه آیین حمد خدایم، خواستار آزادی و استقلال میهن و گسترش اسلام در جهانم .... حسین(ع) راه چگونه شهید شدن را به انسانیت در مکتب نشان داد و ما انسانهای مکتب اوییم و می دانیم چگونه دشمن را نابود کنیم، می دانیم چگونه به میدان برویم و خدا را شاهد بگیریم. ما می دانیم چگونه باید برنده باشیم، باید چنان رزمنده ای باشیم که ستاره ها انقلابمان را به کشورها ببرند و چنان رزمنده ای باشیم که ستاره ها اشک خود را در هر مرزی سنگری سازند که هر سنگر نشانه ی اسلام باشد. خدایا فروغ اسلام را بر تمام رزمندگان جهان بتابان. شهید سید کاظم میر بابایی