شهید، علی (براتعلی) مُحمّددوست: هدف از آمدنم به جبهه ی جنگ حق علیه باطل، این بود که از اسلام عزیز -که پیامبر اسلام بنیان گذار آن بود- و از مملکت اسلامی -که نتیجه ی انقلابی بس عظیم به رهبری امام خمینی بود- و از ناموس خود و ناموس برادران خود دفاع کنم و به ندای امام حسین(ع) -که روز عاشورا فریاد زد و گفت: «آیا کسی هست به یاری من بیاید؟»- جواب دهم. من برای لبیک گفتن به ندای حسین(ع) و به فرزند پاک او، خمینی بت شکن، به جبهه های حق علیه باطل روانه شدم. ...و اما پیامی که برای خانواده ی عزیزم دارم، این است: به یاری قرآن بشتابید و اسلام را یاری نمایید و به سخنان فرزند حسین(ع) -که امام بزرگوارمان است و نیز نصیحت های حسین وارش- گوش فرا دهید. اگر چراغی از چراغ های این دنیای بی کران خاموش شد، نگران نباشید که اصل روشنی خود باقی است و مپندارید که آن چراغ خاموش است. اگر من هم از این دنیای فانی رفتم و در راه اسلام به درجه ی رفیع شهادت رسیدم، مبادا برایم گریه و زاری نمایید که شهید باقی و زنده است. اگر گریه و زاری کنید، روح مرا آزار می دهید و اجر مرا کم می کنید. ...و اما ای برادر دانش آموز! قلم تو -هم چون تفنگ من- تیز و بُرّنده است و با آموختن تو، قلب دشمن به لرزه در می آید. ای برادر! در سنگر مدارس از تفرقه و جدایی دوری نما، که این تفرقه باعث جنگ و جدال می شود. ای برادری که در سنگر مدرسه هستی! به دنبال علم و دانشِ توأم با ایمان و یادگیری باش؛ نه برای گرفتن مدرک و اشغال کردن پُستی!... به دنبال آموزش و پرورش -به معنای واقعی آن- باشید. قرآن را حتی برای لحظه ای فراموش نکنید و فرموده های امام خمینی را با جان و دل بپذیرید.۱ (۱۶۶۹۲۳۷) علی (براتعلی) مُحمّددوست ۱۴/۱۲/۱۳۶۰