شهید، رحیم رضایى: سلام به حسین (ع) سالار شهیدان، درود بر خمینی، پیر جماران. درود و سلام به کسانی که در راه خدا جهاد می کنند و جهاد و شهادت را از آموزگار شهادت، حسین بن علی(ع) می آموزند. برای لبیک گفتن به ندای «هل من ناصرٍ ینصرنی؟» امام و برای نجات محرومین و مستضعفین کُردستان عزیز و فقیر، در راه خدا قدم برداشتم. کُردستانی که غارت گران، جباران، مستکبران و منافقین -که زورشان به این مردم بیچاره رسیده و می گویند دلشان به حال خلق می سوزد- می خواهند مردم را -به سخن و گفته خود- آزاد کنند! آزادکردن به این صورت را این ملت نمی خواهد؛ این مردم فقیر -که شما طرفداری آنان را می کنید- شما را نمی خواهند. این مردم از ماهیت کثیف شما آگاه هستند. ای نوکران آمریکایی و ای بی چاره ها! شما دل تان به حال خودتان بسوزد که نوکر آمریکا هستید؛ نه این مردم! ای ملت ایران و ای محرومین کُردستان! به هوش باشید که منافقان، هرگز از کار خود دست نمی کشند و هر روز برای کوبیدن این انقلاب می خواهند بین مسلمین، تفرقه بیندازند تا اتحاد مستضعفین را از بین ببرند؛ ولی من در کُردستان از نزدیک روحیه آن ها را می بینم و می دانم که تا آخرین لحظات، ضربه های خود را می زنند. ...و ای مردم مسلمان ایران! امیدوارم در راه عهدی که با امام بسته اید، هرگز سست نشوید و همیشه پشتیبان امام باشید. این جانب رحیم رضایی، با آگاهی و علاقه مندی به اسلام، مشتاقانه و برای دفاع از انقلاب اسلامی-که از هر طرف مورد هجوم دشمنان قرار گرفته است- به جبهه ها شتافتم تا این انقلاب را به تمام جهان صادر کنیم. ما در تاریخ ۷/۴/۶۱ برای عملیات آماده شده ایم و -ان شاء الله- پس از چند ساعت دیگر می خواهیم به عملیات برویم.۱ (۱۳۳۹۴۳۸)