شهید، عبدالله على‏ اکبرى: این جانب با میل خود به جبهه آمدم؛ چون وظیفه مى‏ دانستم تا در این برهه از زمان -که اسلام کمک مى ‏خواهد و بر هر فرد مسلمان واجب کفایى مى‏ باشد- به یارى اسلام بشتابم و چون حسین زمان براى دفاع از اسلام -با یزید زمان و صدامیان کافر، که با پشتیبانى اربابانش آمریکا و شوروى مى‏ خواهد اسلام را از بین ببرد- به مبارزه برخاسته است؛ پس وظیفه ‏اى بسیار خطیر بر گردن هر مسلمان است تا از آن دفاع کند و اگر من در این راه شهید شوم، به افتخارى بزرگ نایل آمده ‏ام. اما شما پدر و مادر و برادرانم! امام را تنها نگذارید و به یاری اش بشتابید؛ چون راه او، راه حسین(ع) است. ...و شما فرزندانم! بعد از شهادت من مى‏ خواهم این اسلحه ی افتاده را برگیرید و دوش به دوش رزمندگان اسلام دین را یارى نمایید. شما دختران و خواهرانم! مثل زینب، رقیه و سکینه (س) عزّت نفس داشته و حجاب را رعایت کنید و مبادا از شهید شدن من ناراحت شوید؛ چون بنده در راه دین و قرآن شهید شدم. مادر عزیزم! شما نیز برایم بسیار زحمت کشیدی؛ شیرت را حلالم کن و به خاطر زحماتى که برایم کشیدی، تشکر می کنم و امیدوارم از سر تقصیرات فرزندت بگذری. امید آن‏ که خداوند از سر تقصیرات بندگانش بگذرد؛ -ان شاء الله. عبدالله على‏ اکبرى