شهید، حسین حسین آبادی: درود و سلام ما بر شهید مظلوم، حسین زمان، دکتر بهشتی و ۷۲ تن از یاران وفادارش که در میان آتش و خون جان خود را نثار اسلام و مسلمین کردند، تا دست خیانت پیشگان را نزد امت اسلام باز و افشا نمایند. الحمدلله مردم ما هوشیارانه از اول انقلاب تا به حال و تا آن جایی که در توان داشته اند، برای اسلام و انقلاب کار کرده اند و می کنند و همین طور که می بینیم جنگ را خود مردم اداره می کنند. من به عنوان یک برادر کوچک تر به شما مردم هوشیار و همیشه در صحنه وصیت می کنم: خانواده ی شهدا را تنها نگذارید و هر چند وقت، به منزل آنها رفته و روحیه گرفته و به آنان روحیه بدهید. به قول امام «خانواده ی شهدا چشم و چراغ این ملت هستند»؛ لذا مگذارید که این چراغ -خدای نکرده- خاموش بشود. اگر ما در کار خانواده ی شهیدی اهمال و سستی نماییم، به خون شهدا و اسلام خیانت کرده ایم؛ چرا که آنان از فرزند خویش گذشته و آنها را فدای اسلام و سربلندی ما و ملت نموده اند و همین باعث مدیون بودن همگی ما مقابل این خانواده های معظم است؛ ولی من به نوبه ی خود هیچ کاری برای خانواده ی شهدا نکرده ام. من از شما مردم می خواهم که چون حقیر، غرق در مال دنیا و فریب های آن نشوید و جلوه های چند روزه را به ازای مجاورت با جلوه ی حضرت حق در آخرت معاوضه ننمایید؛ پس هر چه دارید برای اسلام و انقلاب اسلامی بدهید، همچون ابا عبدالله، امام حسین(ع) که در صحرای کربلا حتی از علی اکبر(ع) خود گذشت و در حالی که جوان برومندش بر زمین افتاده و در میان خون خود می غلطید، مشتی از خونش را برداشته و به هوا پرتاب کرده و گفت: «پروردگارا! شاهد باش که حسین(ع) هر آنچه داشت در راه تو فدا نمود.» ما هم باید از این شیوه ی امام حسین(ع) درس بگیریم، که الحمدلله تا آنجا که توانسته اید، انجام داده اید.۱ (۱۲۲۷۵۹۷) برادر حقیر شما؛ حسین حسین آبادی سردشت؛ منطقه عملیاتی ۳۱/۰۳/۱۳۶۶