شهید، محمود بریانی: همه می میرند، یکی در بستر و دیگری در میدان نبرد؛ اما، خوشا به سعادت آن کسانی که در میدان نبرد، با جهاد خود دشمن را خوار و ذلیل کرده، به لقاء الله می رسند. باید بگویم که من، راهم را خودم انتخاب کردم و شهادت آرزوی من است؛ همان طور که آرزوی تمام رزمندگان است. من دوست دارم مثل سرور آزادگان، حسین بن علی(ع) شهید شوم و سر در بدن نداشته باشم و با لب تشنه شهید شوم. پروردگارا! آرزوهای مرا به هدف اجابت برسان و دعاهایم را مستجاب فرما. ای امت شهیدپرور! راه شهیدان را ادامه دهید تا شاید در آن دنیا مورد سؤال قرار نگیرید؛ زیرا در آنجا برگشتی نیست! ای کسانی که از رفتن فرزندانتان به جبهه جلوگیری می کنید، در آن دنیا چگونه جواب خواهید داد و در مقابل شهدای کربلا چگونه سر بلند می کنید؟ چگونه جواب حضرت زینب (س) را -که مصیبت هفتاد و دو تن را تحمل کرد- خواهید داد؟ بدانید که در قبال خون شهدا، مسؤولید و هیچ عذری پذیرفته نیست. ای منافقان! بدانید که ما با اهدای خون خود، درخت اسلام را آبیاری کرده و شما هم گور خود را کَنده اید و چنان چه ما را بکُشند و سپس قطعه قطعه کرده و بسوزانید و خاکسترمان را به باد دهید، باز هم فریاد زده و خواهیم گفت: «مرگ بر منافق!»۱ (۱۱۱۶۵۶۶) محمود بریانی ۱۷/۴/۶۵