شهید، علی گلریز جیرنده: آری! این امام بزرگوارمان بود که همه ی ما را از شقاوت به سعادت سوق داد و سعادت ما همان است که آگاهانه در راه خدا گام برداریم و از هر چه ناحق، ظلم و بیدادگری است بیزار شویم. امام به ما درس آزادگی، ایثار و نهایتاً شهادت داد تا این که جوانان این مرز و بوم همانند سیلی خروشان سخنان امام را با جان و دل پذیرفتند و به ندای پیامبرگونه ی آن حضرت لبیک گفتند. شاید این جنگ یکی از امتحانات الهی باشد که برای ما مردم ایران پیش آمد؛ طوری که به محض شروع جنگ، دریایی خروشان از جوانان ما -که سر از پا نمی شناختند و مشتاقانه برای حفظ ارزش های اسلامی از هیچ سرمایه ای دریغ نمی نمودند- عازم جبهه ها شدند و در میان این امواج خروشان اخلاص و فداکاری –بنده ی الله- علی گلریز، قطره ای است که -اگر خدا بخواهد- قبول شهادت نمودم؛ چرا که با شناخت امام عزیز، خود را سربازی کوچک برای او می دانم و برای اطاعت از فرامین آن بزرگوار، دنیا و لذت های دنیوی را در نظر خویش پَست و حقیر ساختم و تنها هدف و غایت زندگی ام را خودشناسی، خداشناسی، جهاد، مبارزه و نهایتاً -اگر خداوند بخواهد و شایستگی آن را بدهد- شهادت در راه اهداف مقدس اسلام می دانم. وقتی در سنگر، همرزمان خود را چگونه با اخلاص می بینم، که از خودگذشتگی و از خود رستن و به خدا پیوستن، تنها هدف و آمال آنان می باشد و وقتی فداکاری نیروهای هوایی، دریایی و زمینی ارتش و سپاه و بسیجیان را می بینم، با خود می گویم: «خدایا! اینان درس عشق و ایثار را از کجا آموختند و در مکتب کدامین عاشق خونین بالْ درس گرفتند؟» واقعاً به حال آنان غبطه می خورم و در راز و نیازها با خدای خود، می گویم: «خدایا! چرا به من یک جان دادی که همواره افسوس بخورم که کاش صدها جان داشتم و همه ی آن ها را فدای اسلام و رهبر عزیزم می کردم؟!» خدا را هزاران مرتبه شُکر می کنم که این لیاقت و شایستگی را داد که من نیز خونم را نثار کنم؛ چرا که این آرزوی دیرینه ی من بود که هر چه دارم -حتی جان خود را- فدای اسلام نمایم، که الحمد لله خداوند از من پذیرفت و شهادت را نصیبم نمود. در پایان -اگر چه ملت شریف و بزرگوارمان خود وارسته از همه ی آلودگی های این دنیا هستند- به عنوان یک سرباز کوچک اسلام، از همه می خواهم حافظ ارزش های مقدس اسلام باشند و همواره خدا را ناظر بر اعمال خود بدانند و خون شهدای جمهوری اسلامی را حفظ کنند و پاسدار این ارزش ها باشند. همان طور که خون امام حسین(ع) بعد از چهارده قرن، همواره در جوشش است و هرگز مورد فراموشی مسلمانان و پیروان آن حضرت قرار نمی گیرد، مردم ایران و خانواده های شهدا نیز حافظ خون شهیدان، نظام و اسلام باشند و هر لحظه به یاد داشته باشند که بر خلاف عقاید شهدا و شرع مقدس اسلام کاری را انجام ندهند. به امید روزی که مهدی فاطمه زهرا(س) ظهور نماید و جهان را از عدل و داد پُر نماید.۱ (۱۶۴۵۴۱۵)