شهید رجبعلی بهتویی: ای قلم! تو گواه باش و ای کوه های سر به فلک کشیده ی غرب! و ای ریگ های گرم سنگرها! شما هم شاهد باشید که من با گذشت بیش از ۱۳۰۰ سال از انقلاب سرخ حسین(ع) -که در دشت کربلا ندا داد: «هل من ناصرٍ ینصرنی؟»؛ آیا کسی هست مرا یاری کند؟- آمدم تا دین حسین(ع) را -که اکنون توسط امام امت، خمینی کبیر و حسین زمان، رهبری می شود- یاری نمایم و جهت به اهتزاز در آوردن پرچم «لا اله الا الله» بر تمام جهان، این مسیر و این راه را انتخاب کردم و از شما هموطنان در پشت جبهه، انتظار دارم که بعد از من، تفنگم را بر دوش گرفته، لباس رزمم را به تن کرده، سنگرم را خالی نگذارید. آری! حسین(ع) به ما درس آزادگی آموخت و ما هم وظیفه داریم که این درس آموخته از حسین(ع) را به تمام مستضعفان جهان بیاموزیم و به آنها راه آزادگی، شهامت و شهادت را یاد دهیم. ای عزیزان! شما و ما رسالت بسیار سنگینی بر دوش داریم که اگر کوچکترین سستی به خود راه دهیم، دشمن مجالی به ما نمی دهد. برادران! همه ی ما در برابر خداوند و خون شهیدان مسؤول هستیم. مبادا -خدای ناکرده- بدون توجه به مسؤولیت، به خون شهیدان و این انقلاب عظیم خیانت نماییم؛ و الله! اگر چنین باشد، نمی توانید فردای قیامت جوابگو باشید. قرآن می فرماید: «یا ایها الذین امنوا لاتخونوا الله و الرسول و تخونوا اماناتکم و انتم تعلمون» (انفال/۲۷)؛ ای کسانی که ایمان آوردید، در کارهای دین به خدا و رسول و در دنیا به یکدیگر و اماناتی که در دست شماست، خیانت نکنید. مبادا به این امانت و این نعمت بزرگ -که خدا منت نهاد و به شما داد- خیانت کنید. قدر این انقلاب را بدانید و امام عزیزمان را تنها نگذارید؛ امام عزیزی که در جماران نشسته و پشت شرق و غرب را به لرزه درآورده است. مبادا خدای ناکرده با کم کاری و غیره، قلب امام را به درد آورید، که در نتیجه قلب امام زمان (عج) را به درد آورده اید. برادران عزیز! ما باید با وحدت و یکپارچگی به امام امت و به مسؤولین کشور، اعلام کنیم که اگر این جنگ صد سال هم طول بکشد، با حضور داشتن در صحنه های نبرد و در پشت جبهه با بیشتر تولیدکردن در کارخانه ها و با بیشتر کشت کردن در مزرعه و حضورداشتن در پایگاه های مقاومت و انجمن های اسلامی و با بیشتر درس خواندن و در راهپیمایی ها با شعارهای کوبنده و در صفوف نمازجمعه با گفتن تکبیر و «مرگ بر آمریکا»، همیشه در صحنه خواهیم بود.۱ (۱۱۲۶۲۸۸) ۱۰/۰۷/۱۳۶۲